2013 Tochten

 24 nov 2013,
Duiven- Kampen (trein)
kampen- Zwolle-Dalfsen-Ommen, Junne

Tegenslag
Weer eens een tocht in het noorden met een overnachting. Deze keer niet in mijn tentje maar bij vrienden op de fiets in Junne bij Ommen.

Ik plan mijn route met de trein naar Kampen. Duiven Arnhem gaat goed. Mensen in de trein kijken wat vreemd dat er nu nog iemand met alle tassen op de fiets weg gaat. Overstappen in Arnhem is een kleine kunst. Ik heb geleerd hoe je met de fiets de roltrap op kunt. Je rijdt er heen en trekt de voor rem aan. Daarna als het achterwiel op de trede is, de achterrem. De fiets blijft goed staan, ik sta er naast met beide remmen aangetrokken.

Station Zwolle is nog steeds een vreemd station. Je moet via een luchtbrug naar de andere perrons. Roltrappen zijn er niet en de liften; o, zo traag. Ik heb maar een aantal minuten om bij de trein naar Kampen te komen. De trein staat bijna buiten het station, op een spoor buiten de overkapping. Ik step over het perron. Twintig minuten later sta ik in Kampen. Het is een kopstation.

Het is koud en de jas moet goed dicht. Gelukkig heb ik de wind in de rug en door het dorp IJsselmuiden kom ik in de Mastenbroekerpolder. Volgende week neemt onze burgemeester Henk Zomerdijk afscheid. Ik moet een toespraak houden en wil refereren aan de Mastenbroekerpolder. Henk toost na een paar glazen witte wijn, altijd op ‘alle zwangere vrouwen van de Mastenbroekerpolder’. De polder is zoals ze hoort: kaal en ledig. Als je hier een vrouw zwanger kunt maken, laat staan als je er een kunt vinden, ben je een hele kerel. Maar de proosten van Henk waren altijd bijzonder.

Mastenbroek is een buurtschap ik ben nog niet in het buurtschap of ik merk problemen met de fiets. Mijn linker trapper loopt los. Laatst heb ik trappers met klipjes gemonteerd , blijkbaar is er iets fout gegaan. De schroefdraad is totaal kapot. Bij een boer vraag ik een steeksleutel 15 en hij helpt mij, waarbij ik wel uit moet leggen wie er in deze wintertijd nog rond fietst. Ik draai de trapper aan.

Nog geen kilometer verder is de trapper al weer los. De tocht naar Stadshagen in Zwolle bestaat daarna uit: stoppen, trapper aandraaien, een kilometer fietsen en weer herhaling.

In de nieuwbouwwijk Stadhagen moet ik op zoek naar een fietsenmaker. Of het gevoel is, of toeval, ik fiets rechtstreeks naar een winkelcentrum met fietsenmaker. Het is bijna 12.30 uur en men wil met middagpauze. Toch helpt men mij! Er moet een nieuwe trapperkreng aan, omdat de schroefdraad van de oude kreng volledig weg is. De fietsenmaker adviseert om in het centrum ook de andere trapperkreng te vervangen. Hij heeft deze niet op voorraad, maar in het centrum wel. Ik besluit om zijn raad niet op te volgen, ik wil verder.

Dwars door Zwolle zoek ik mijn weg. Mijn gevoel zegt dat ik in de verkeerde richting ga. Klopt, maar het is mijn fout. Gisteren heb ik twee routes in de GPS gezet; één vanaf Wijhe en één vanaf Kampen. Ik heb route één aangezet en de GPS wil mij naar het startpunt Wijhe brengen. Als ik route twee aan zet kom ik in de goede richting  naar Dalfsen, waar ik in de supermarkt eten haal. Via mooie weggetjes, langs de Overijsselse Vecht fiets ik naar Ommen.

Half weg is, vermoedelijk, een oude vuilnisbelt. Hoog kijk ik over de Vecht en op een bank maak ik mijn spaghetti. Een voorbijkomende wandelaar kijkt vreemd. Het is koud en ik geniet van de onder gaande zon. Na de zonsondergang begint het snel donker te worden.

In Ommen is het al volledig donker. Bij de supermarkt , die ik ken en waar ken ik ze niet? Koop ik batterijen voor mijn hoofdlampje. In het donder, met hoofdlampje aan, om de route op de GPS te volgen fiets ik naar Junne.Vreemd en verlaten is het voel in het donker. Om 18.00 uur kom ik bij de boerderij aan. De vrouw doet open en wijst mij de kamer.

Prachtig, de kachels is aan. Er is een zithoek en een keuken, met daarnaast een tweepersoons bed. Om 20 uur brengt ze het ontbijt en dat allemaal voor 20 euro. Ik ben een gelukkig mens. De Vrouw/boerin vertelt dat een zoon het bedrijf heeft over genomen en andere zoon is in Canada gaan boeren. Regelmatig gaan ze daar op bezoek.  Ik blijf nog een poos TV kijken, maar de buitenlucht en een wijntje doen zijn werk. Ik slaap als een Roos.

De volgende morgen om 8:30 uur ben ik klaar voor vertrek. Ik bedank de boerin en vertrek richting Hengelo. Door prachtige bossen wil ik naar Tubbergen. In Albergen wil ik op zoek naar mensen die ik dit jaar in Italië ontmoette. Dan slaat het noodlot weer toe. Nu laat de rechter trapper los. Albergen laat ik lopen. Ik moet zien bij het station in Almelo te komen.

Onder weg vraag ik bij een huis nogmaals om en sleutel 15 en ook daar is men zeer behulpzaam. Met stoppen en trapper vastdraaien kom ik bij het station. Helaas de eerste trein naar Deventer is een internationale trein waar ik met de fiets niet in mag. Via Hengelo en dan Zutphen, Arnhem Duiven is de snelste verbinding. Rond 16:30 uur ben ik in Duiven. Een tocht met pech, maar wel mooie behulpzame mensen ontmoet.

………………………………………………………………………………………………………………………………………………

17,18,19 okt. 2013

Duiven, Herpen, Uden, Oisterwijk, s-Hertogenbosch
175  km ,

Voor het eerst  maak ik gebruik van vrienden op de fiets. Vanmorgen heb ik een telefoon ronde gehouden in de buurt van Oss om te overnachtingsadres te vinden . Het eerste adres gaf geen verbinding. Dan nog een adres in de buurt van Oss geprobeerd, maar deze mevrouw moest ’s avonds weg. In de tussentijd belde de vrouw van het eerste adres in Herpen en ik kon daar wel overnachten. Ook zij moest ’s avonds weg voor een bijeenkomst in het gemeentehuis van Oss. Vanwege wereld voedsel dag had ze om 18 uur een diner met 100 mensen in het gemeentehuis. “Je kunt wel mee, er zal wel plaats zijn en het drie gangen diner kost maar 10 euro”. Nou als dat geen probleem is doe ik daar graag aan mee.

Rond 14 uur vertrek ik richting Nijmegen. Bij Bemmel fiets ik normaal over de dijk naar Nijmegen, maar om eens wat anders te doen fiets ik de knooppunten route door de uiterwaarden. Een prachtig gebied langs de Waal met zicht op de heuvels van Nijmegen. Wat een rust in de uiterwaarden. Bij Nijmegen is het gedaan met de rust. De Waal wordt verlegt en grootschalig is men  bezig de doorbraak bij de Waalbrug te maken. De waal zal een afsnijding bij de oude brug krijgen en dan bij de nieuwe stadsbrug aansluiten. Ruimte voor de rivier heet het programma waarmee de afvoer bij hoog water groter zal worden. Er zijn 50  huizen die voor de geul verlegging moeten wijken. Van een woning is de vloer nog te zien en creatief heeft men op de vloer aangegeven waar de keuken ,kamer en badkamer was. Het graven van de geul is het grootste project uit het programma ‘Ruimte voor de rivier’, waarin de Staat euro 2,3 mrd heeft vrijgemaakt om rivieren bij hoog water gemakkelijker te kunnen laten stromen. Bij de oude Waalbrug staan drie heistellingen stalen buizen in de de grond te slaan. Het klinkt als een concert waar hamers ritmisch op buizen slaan.

Ik passeer de brug en fiets over de Waalkade en dan de stad in. In het centrum ga ik in het oude gedeelte onder een poort door en kom bij de Stevens Kerk die omgeven is het historische  gebouwen. Wat een rustpunt midden inde stad.  Wijchen, Grave, ik ben in Noord Brabant. Langs Grave kom ik in het kleine dorp Velp. Er is daar nog een kerkje uit het jaar Duizend. Door de polder en over oude Maasdijken kom ik in Herpen. Nu moet ik de TomTom gebruiken om het overnachtingsadres te vinden. Geen probleem. Bij het tuinhek wordt ik opgewacht door twee blaffende teckels en daarna door een zeer spontane dame. Het is een dubbel huis en het perceel is 3500 m2. Jeanne begroet mij spontaan en maakt mij wegwijs in haar huis, wat een bonte verzameling is van sfeer, kunst en bezigheden van Jeanne, wat bestaat uit bloemschikken, het maaien van stukjes stof tot mozaïekwerk.  Boven krijg ik een kleine kamer met een goed bed. We hebben niet veel tijd want om 17.30 uur moeten we in het gemeentehuis zijn, omdat er nog mensen op haar wachten. We racen in haar auto naar Oss en zijn op tijd bij het gemeentehuis. Gelukkig is er nog plaats aan tafel en kan ik meegenieten met de maaltijd, gemaakt door een chef kok en leerlingen van het Hooghuis Zuid in Oss.  OSS – Ruim 80 gasten genoten woensdagavond (16 oktober) van een driegangendiner, samengesteld en bereid door chefkok Jos van Schijndel van De Amsteleindse Hoeve in Oss. Dat viel in de smaak! Chef-kok Van Schijndel ging de uitdaging aan om een heerlijke maaltijd te koken uitgaande van een basispakket aan voedingsmiddelen. Als iedereen volgens dit basispakket zou leven, zou er geen voedselprobleem zijn in de wereld. Naast Jos en zijn vrouw Grietje werkten ook Ruud van Gerwen en elf leerlingen van het Hooghuis Zuid mee om de maaltijd mee klaar te maken en te serveren.
De organisatie kijkt terug op een mooie avond, met veel aandacht voor het wereldvoedselprobleem.(bron de weekkrant)

Mijn tafelgenoten bestaan naast Jaenne  uit een dame van 79 jaar, en jonge vrouw van Groen Links en een Turks echtpaar van eind 30 , half 40 jaar. De vrouw van het Turkse paar werkt in Oss en de man is gestopt met een baan in de financiële wereld en heeft nu in Molenhoek een cafetaria. De jonge vrouw is begaan met de wereld en is enige tijd in de politiek voor Groen links actief geweest. De oude dame komt uit Huisduin bij Den Helder en woont nu al jaren in Oss. We laten ons de maaltijd smaken, alhoewel een bonenhamburger klinkt wat vreemd in de oren en heb ik ook nog niet eerder gegeten.

We sluiten deze bijzondere avond af en nemen afscheid. Ik beloof de Turkse man nog eens langs te komen in zijn cafetaria in Molenhoek. Met Jeanne rijd ik terug naar haar woning inherpen. De volgende morgen ontbijten we samen en bekijken we voor ik vertrek haar beelden en kunst tuin. Een bijzonder stukje tuin met veel eigen ideeën van Jeanne. Ik ga op weg naar mijn volgende adres in Uden.

(Wordt vervolgd)

Vrijdag 20 sept – zaterdag 21 sept 2013
Nistelrode-Megen-Tiel-Rhenen-Wageningen-Duiven
Vrijdag 42 km zaterdag 90 km
Totaal 132 km

Tot 16:30 uur had ik een vergadering van de coalitie. Om 18:04 uur zou ik met de trein uit Elst kunnen vertrekken. Genoeg tijd om de 18 km naar Elst te fietsen. In een half uur ben ik met de trein in Oss en dan is het nog 12 km naar Nistelrode, waar mijn tentje op de minicamping Uitgerust stond.
De volgende morgen start ik om 9:00 uur  en voor de verandering fiets ik eens een knooppunten route. Direct kom ik  op de heide bij Oss en daarna in de aangrenzende bossen. Zo dicht bij Oss en toch heerlijk rustig. Van Oss fiets ik naar Megen.
Het oude stadje heeft twee Franciscaner kloosters. Een voor de paters franciscanen en één voor de Claressen.
De straten hebben in stijl kinderkopje, maar daarop is niet te fietsen. Ik ken het stadje en mijn bezoek is maar kort. Ik neem de pont naar Appeltern. Daar besluit ik de knooppunten route door het Land van Maas en Waal naar Tiel te rijden. Een klein dorpje met de Duitse naam Altfost trekt mijn aandacht. Via polderwegen fiets ik naar Wamel, waar ik met de pont de Waal over steek naar Tiel.
Het is een voetveer dat elke 20 minuten vaart. Auto’s  kunnen over de brug die vlakbij ligt.
Ik fiets door Tiel, maar de stad spreekt mij totaal niet aan. Dan maar verder de Betuwe in. In IJzendoorn ga ik aan bij Henk Zomerdijk onze burgemeester, die hier ook nog een woning heeft. Henk is niet thuis, hij is in Duiven. Beb is zeer verrast. Ik krijg soep en na een half uur wil ik verder richting Kesteren, Rhenen, Wageningen. Daar maak ik een stop op een bankje bij de haven.
Er komt een man aan lopen. Hij zet de elektrische fiets neer en smijt de ketting op de grond. “Dit is al de derde keer dat de ketting is gebroken”, vertelt hij. Hij heeft de fietsenmaker al gebeld , want die komt hem ophalen. Zijn ongenoegen over de fiets is groot. Hij is volgens zeggen invalide en afhankelijk van de elektrische fiets. Nu heeft hij een stuk moeten lopen met zijn fiets en alle tassen er aan. Hij maakt natuurfoto’s en hij laat mij er een aantal zien. Zeer verdienstelijk. Hij zit naast mij op de bank en vraagt of ik het niet erg is dat hij even een spuit zet. Ik vraag nog of hij suikerziekte heeft. “Nee, tegen de pijn”, zegt hij. “Ik spuit morfine”. Ik heb er geen bezwaar tegen. Hij pakt een glazen capsule en begint er professioneel tegen te tikken en trek dan het glas leeg met de spuit. Twee capsules gebruikt hij. Hij maakt zijn linker boven arm bloot en zit de naald er diep in. “Ik maak er zo nog een”, geeft hij aan. Ik heb mijn bedenkingen bij zoveel morfine. Ik neem afscheid en fiets verder onderlangs de Wageningseberg. Bijna bij Renkum staat een picknicktafel en daar maak ik mijn avond eten. Menig passende fietser wenst mij smakelijk eten.
Via Renkum kom ik in Oosterbeek. De hele dag staat in het teken van de herdenking van Airborne luchtlanding in september 1944.
Op een grasveld staan oude leger voertuigen en de mensen lopen allemaal in passende legerkleding. Ik ga met de fiets aan de hand het terrein op en kijk overal rond en maak met deze en gene een praatje. Ik pas er wel niet zo goed bij. Alhoewel ik ben in 1944 geboren. Een man in een doktersjas staat onder de motorkap van een oude auto te kijken. Een verpleegster in uniform staat er bij.
Het onderschrift van de foto kan ik al bedenken. “Ik denk dat ik de patiënt moet opereren”
Een prachtige scene.
Na half uur fiets ik via Arnhem naar Duiven. Mooie tocht. Vreemde mensen.

………………………………………………………………………..

Vrijdag 13 september
Schiphol- Amsterdam-Utrecht
79 km

Irma kwam op de fiets uit Egmond-Binnen. Bij Loenen haalde zij mij in en vroeg waar de reis heen ging. Ik heb haar gezegd, dat ik naar het centraal station in Utrecht ging. Zij wilde ook naar Utrecht en dan nog richting Zaltbommel. Ze vroeg of we samen zouden fietsen en zo leerde ik een interessante vrouw kennen.
Irma komt van oorsprong uit Rosenheim in Duitsland naar leeft in Aarle-Rixtel.
Ze vertelde mij dat ze haar man in Duitsland heeft leren kennen en met hem mee is gegaan naar Nederland. “Zo heb ik een leuke man gekregen en ook een prachtig land.” Fietsen is haar Hobby. Haar man is vanaf hun huis mee gefietst tot voorbij Breukelen. Daar hebben ze overnacht en is zij naar het klooster in Egmond-binnen gefietst. Daar is een gastenverblijf waar ze enkele dagen heeft mogen verblijven. Het Benedictijnse St.-Adelbertabdij in Egmond-Binnen is met een onderbreking na de reformatie, al meer dan duizend jaar een gemeenschap van Benedictijnse monniken. Vandaag is ze om 8:00 uur uit Egmond vertrokken. Irma heeft vijf kinderen en de oudste is 24 jaar. Ze werkt in het VMBO-t . Ze is een echte natuurgenieter en begrijpt niet hoe mensen in vinex wijken kunnen leven. Een huis met een plat dak is niet af, er moet een kap op zitten. En zo praten we over van alles. Wel moet ze geld halen geeft ze regelmatig aan. Ze heeft geen geld meer, en samen zoeken we naar een geldautomaat die we niet vinden. Onderweg heeft ze soep bij Indische  mensen gegeten.  De soep was heel heet en het laatste kleingeld heeft ze daar afgegeven.  Ze wil alles over mijn fietstochten weten en vindt het prachtig dat ik zelf elke dag kook. “In een potje roeren is één van de basis dingen van een dag. ” zegt ze. Ook over kleding heeft ze een uitgesproken mening; één aan’, één in de was, één de kast. Het komt overeen met mijn reis naar Rome. Meer heb ik niet gebruikt.

In Utrecht nemen we afscheid, geef ik haar mijn kaartje en maak een foto van deze bijzonder vrouw.

In Utrecht heeft ze ca 90 km gereden.
………………………………………………………………………..
119 km totaal
Vrijdag 3o aug Nijmegen-De Peel- ’t Oventje (Zeeland)
Zaterdag 31 aug  ’t Oventje- Ravenstein.
81 km
Start Nijmegen
Boxmeer
Vredepeel
<Boekel
http://www.bd.nl/regio/regio-oss-en-uden/boekel/boekelse-bomen-in-een-kleurig-jasje-1.3593692
Zeeland (’t Oventje)

’t Oventje – Ravenstein Ik heb een vergadering bij de stadsregio Arnhem Nijmegen over fietssnelroutes. Wel toepasselijk om dan op de fiets aan te komen. Om 08.45 uur sta ik in de hal. De receptioniste kan niets vinden en Sjors van Duuren, die over het project gaat is niet aanwezig. Foutje van mijn kant deukje dan. Dan komt collega wethouder Gerard Nijland uit Zevenaar binnen voor de zelfde vergadering. Twee mensen fout wil zeggen dat de fout niet bij ons ligt.
Na een kop koffie begint mijn fietstocht een uur eerder en fiets rustig door de buitenwijken van Nijmegen
………………………………………………………………………………………………………………………………………………
160 km totaal
donderdagdag 31 mei
Driebergen-Nuland
79 km
Vrijdag 1 juni Nuland-Duiven
81 km
Een soort generale fietstocht voor mijn reis naar Rome wil ik maken. Het zomerreces bij de gemeente is begonnen en er zijn nog mogelijkheden om twee dagen te fietsen. Donderdag morgen heb ik nog vergaderingen tot 11 uur en  kan daarna met de trein richting Driebergen. De vergadering verloopt voorspoedig en een half uur eerder dan gepland kan ik weg. De trein van Duiven naar Arnhem gaat prima op tijd. In Arnhem stap ik over en een man, naar hij mij vertelde, van 79 jaar zit ik in het gedeelte waar de fietsen mogen staan. Hij komt uit Oss en gaat naar Utrecht. Vroeger heeft hij bij NS aan de seinen van het spoor gewerkt en hij heeft vrij reizen. Hij moet bij het NS pensioenfonds in Utrecht zijn. Hij vertelt dat Oss niet meer is wat het vroeger was, Organon is weg, de tapijt fabrieken zitten dicht, Zwanenburg vlees waren is weg en zo is de werkgelegenheid in Oss verdwenen.

Al pratende merk ik dat de trein niet in Driebergen stopt maar doorrijdt naar Utrecht. Omdat ik een half uur eerder weg kom zit ik niet in de trein die in Driebergen stopt. In Utrecht besluit ik toch de tocht in Driebergen te beginnen en vertrek met de sprinter trein naar Driebergen. Mijn tijdwinst is weg, maar het is prachrig weer en wat zul je dan zeuren. Ik stap op de fiets richting Doorn, daar ga ik rechtsaf richting Kloosterlaantje. De verharde weg loopt naar het klooster en daarna gaat het over in een zandweg. Heerlijk rustig fiets ik over het Kloosterlaantje tussen de weilanden. Na eer paar kilometer kom ik op de verharde weg en passeer kasteel Sterkenborg.  Dan gaat het richting Wijk bij Duurstede.

Kano
Langs de weg vind ik een picknick plaats aan de kromme Rijn en ga een kop koffie maken.

Een man en vrouw zijn een opvouwbare kano aan het in elkaar zetten. De man moet de kano oppompen en de vrouw pakt de kano in.
De man zegt: “we gaan nu testen of we een goede aankoop of een miskoop hebben gedaan. ” Het is de eerste vaart en ik suggereer dat we de boot met Champagne moeten dopen. De Man kan er wel om lachen.
Daarna volgt de te waterlating. Eerst wordt overlegd of de boot links of wel een paar meter verder in het water moet. De vrouw krijgt gelijk en de man mag als eerste instappen. Voorzichtig stapt hij in en toch schommelt de kano. Dan stapt de vrouw in en ik heb mijn fototoestel in de aanslag, want ze kunnen zo omslaan. Het gaat goed en ik zwaai ze uit en maak een paar foto’s

Op de weg naar Wijk bij Duurstede passer ik kersen boomgaarden. Op een houten toren, hoog boven de bomen staat een jonge man. Als een soort snaren van een harp lopen touwen van de toren, naar blikken met steentje boven op een paal. Ziet de man spreeuwen die van de kersen in de boomgaard willen eten, dan trekt hij aan het touw en tientallen meters verder begint de bis met steentjes te rammelen. Hij schreeuwt ook om de spreeuwen te verjagen. Als de spreeuwen door vliegen begint in een nabij gelegen boomgaard de spreeuwenjager aldaar ook lawaai te maken.
……………………………………………………………………………
140 km totaal
vrijdag 31 mei Duiven-Zeeland
70 km
zaterdag 1 juni Zeeland-Duiven
69 km
Een tocht met pech.
Gisteren hadden we Koning Willem Alexander en Koningin Maxima op bezoek in Duiven. Vandaag schakel ik terug om een tweedaagse tocht te maken. Ik heb de banden nog eens opgepompt tot 5,4 bar, dan zijn ze lekker hard. Om 10:20 uur
De tocht begint thuis om 07:15 uur en het is prachtig wee,r als ik naar de pont over de Rijn fiets.
De route loopt door Huissen en dan door de polder richting de Linge. De GPS geeft perfect aan hoe ik moet fietsen. Toch meen ik het weer beter te weten en dat moet ik bekopen als ik bij de Linge kom en er geen brug is. Ik moet een paar kilometer over een landbouwpad om bij de juiste route te komen. Dan fiets ik na het passeren van de snelweg Arnhem Nijmegen bijna 10 km langs de Linge. Ik kom een meisje tegen met muziekoordopjes in en ze zingt luid mee met de muziek.
In Andelst doe ik wat boodschappen, om onderweg wat eten te hebben. Krentebollen en kaas. Het gebruiklijke eten waar ik goed op fiets.
Bij Herveld kom is de nieuwe brug van de A50 over de Waal. De westkant heeft een brug voor langzaam verkeer, er is echter een slagboom. Met de fiets kruip ik op onder de slagboom door en aan de overzijde van de Waal is nogmaals een slagboom. Nu ben ik in het land van Maas en Waal. Bij Bergharen maak ik op een bekende plaats mijn eerste stop.
Het is de Mariakapel waar een rust- en stilteplaats is. Ik ben er alleen, maak koffie en eet mijn krentenbollen. Om 10:20 uur fiets ik verder naar Batenburg waar weer een pontje over de Maas is. Een leuk dorpje, maar het pontje vaart alleen in de weekeinden. Ik kan naar de brug in Ravenstein of de pont bij Megen. In Megen ben ik eerder over gevaren. Dus ga ik richting Ravenstein, wat een aangename verrassing is. Het is een prachtige oude vestingstad die ik via een stadspoort binnen fiets. Ik bekijk alle straten en fiets dan door naar Schaik. Ik de bossen zuid van Schaik voel ik wat vreemds in het achterwiel. Ik begin te slingeren. Als ik af stap zie ik de binnenband langs de buitenband naar buiten komen. Ik bedenk dat ik lucht uit de band moet laten, maar een enorme knal is het einde van de binnenband. Ik probeer de band nog te plakken, maar een scheur van 5 cm lang en niet te repareren. Dat wordt een nieuwe binnenband. Ook is er een spaak gebroken. Het is nog 5 km naar het dorpje Zeeland en dan nog 2,5 km naar de camping.
In Zeeland vraag ik een aantal malen maar een fietsenmaker. Daar koop ik een nieuwe binnenband. Dan moet ik nog naar de camping waar het achterwiel uit de fiets moet.
Bij het opzetten van de tent breekt een tentstok. De bril is in de binnenzak gebroken. In het achterwiel is een gebroken spaak die ik moet vervangen. Vier keer breuk.
Na een half uur en veel bekijks van de campinggasten is de band en spaak vervangen en de fiets weer klaar. Ik maak een proefronde en alles loopt goed. Nu is het tijd voor de douch.

Weer een knal.
Om 7:45 uur fiets ik van de camping richting Cuijk. Wat je thuis bij het route bepalen niet kunt zien is dat sommige wegen op de kaart wel doorlopen, maar van weg het vliegveld Midden Peel, bij Volkel met hekken zijn afgesloten. Noodgedwongen moet ik een aantal kilometers omrijden. De tocht loopt verder via het dorpje Vianen en door Cuijk naar de pont over de Maas. Een groep van 16 fietsen bestaande uit Duitse- en Nederlanderse-fietser staan ook op de pont en bekijken de fiets met uitrusting met veel belangstelling.
Bijna samen op fietsen we naar Molenhoek. Hier loopt door de bossen een fietspad naar Groesbeek. Het eerste stuk heeft een flinke klim van maximaal 13 procent. De groep gaat mij voorbij. Op het hoogte punt staan ze uit te hijgen en ik fiets onder aanmoediging gewoon door. Het is tot Groebeek een prachtige heuvelachtige route. Na Groesbeek kom ik nog even in Duitsland en dan gaat het richting het pontje over de Rijn bij Millingen.
Twee kilometer voor Millingen heb ik weer een lekke band en ook nu is de binnenband niet te maken. Op de lekke band fiets ik met een tempo van 8 tot 10 km per uur naar de pont.
Ik besluit om ook de laatste 10 km naar Duiven maar op de lekke band te fietsen. En zo hobbel ik naar huis, waar ik direct een nieuwe binnen en buitenband ga kopen.
Zaterdag middag monteer ik alles in de hoop dat het nu goed blijft. In de komende vakantie weken kan ik nog wel kilometers maken, maar om zulke breukpech zit ik niet verlegen.
Wel heb ik weer een bijzondere ervaring opgedaan.
………………………………………………………………………………..
51 km totaal
vrijdag 2 mei Duiven-Elten-Wehl
31 km
zaterdag 3 mei Wehl Duiven

Even een korte rit met een overnachting. Ondanks de korte rit kom ik toch in Duitsland.
 Na vertrek van huis kom ik al langs de bloeiende boomgaarden. Het zijn prachtige weken en al dat mooi’s is direct om de hoek. De perenbomen bloeien volop.

Via de Leuvensedijk fiets ik langs het Rijstrangengebied. Na het graven van het Pannerdenskanaal is deze Rijn arm niet meer als rivier in gebruik. Wel zijn er weer plannen om het strangengebied als waterberging bij hoogwater te gebruiken.
Nu is het een stilte gebied en natuurreservaat. Bij de Bergse Hoofd bij Pannerden is de oude rivier overgang. Vroeger was hier een pontje nu ligt er een brug. Aan de andere kant van het Rijnstrangengebied fiets ik verder over de Deukerdijk naar Aerdt. De ooievaar is weer weer heel gewoon.Twee nesten zitten dicht bij elkaar en de vogels foerageren in de weilanden van het Strangengebied.
Bij Herwen loopt een fietspad door de Ossenwaard naar Elten in Duitsland. Ik dit is een natuurgebied en Rijnstrang.

In Elten doe ik bij de Netto supermarkt boodschappen. Daarna gaat het naar Beek en Loerbeek.
De camping is in Wehl in de bossen. Het is een natuurcamping. Eenvoudig en camping met grasveld tegen de bosrand. Ik zet mijn tentje op bij een picknicktafel. De buren komen soms met een smoesje langs om een praatje te maken. Na het eten koken begint het rond 21:30 uur donker te worden en ik ga mijn tentje in slaap in een ruk tot 04:00 uur. Nog een verplichte slaapronde tot 07:00 uur en dan is het tijd om op te staan.

Om 07:45 uur ben ik klaar en fiets in een goed half uur naar huis.

……………………………………………………………………………………………

26 en 27 april 2013
165 km
vrijdag Lent-Arnhem en Schiphol –
31 km
zaterdag De Hoef-Duiven 134 km

Album met de foto’s van de tocht.

Ondergaande zon
Het is regenachtig en ik moet naar een vergadering in Lent bij Nijmegen, voor de ondertekening van de samenwerking van Het Groene akkoord. Het doel is om in 2020 energie neutrale woningen te hebben. Alle 21 gemeenten in de Stadsregio Arnhem – Nijmegen sturen een bestuurder voor de ondertekening.

Met de fiets met volle bepakking reis ik per trein van Duiven naar Lent. Ik kan daar niet nat aankomen. Om 16:30 uur is de bijeenkomst afgelopen. Mijn colbertjasje geef ik aan een collega wethouder mee. Buiten maakt de fotograaf, als ik weg fiets,  nog een paar foto’s en dan begint mijn tocht naar Arnhem. Het regent zodanig dat ik toch maar een regenbroek aan trek.
In Elst doe ik wat boodschappen om vanavond en morgenvroeg eten te hebben. Dan gaat de tocht verder naar Arnhem waar ik om 17:56 uur op het station aan kom. Mijn trein naar Schiphol gaat 18:16 uur en om 19:28 sta ik in de aankomsthal van Schiphol. Het is droog  en hier begint mijn tocht naar Aalsmeer, waar ik langs de Westeinderplassen fiets. De ondergaande zon beschijnt de plassen. Wat een mooi gezicht!

Dan moet ik naar Uithoorn om bij de Kromme Mijdrecht te komen. Het is nog een  flink stuk langs de Amstel, voor ik bij Uithoorn over de brug  kan. Nu zoek ik de Kromme Mijdrecht weer op.

Picknickplaats
Het is bijna 21:30 uur en het begint donker te worden. Ik heb vanaf Schiphol al weer een 25 km gefietst . Bij de Pondskoekersluis vind ik een prachtige picknickplaats met een tafel en bank. Dit wordt mijn overnachtingsplaats.

Als de tent tegen 21:45 uur staat is het bijna donder. Ik hoor een uil en regelmatig vliegtuigen die naar de landingsbaan van Schiphol gaan. De vliegtuigen gaan tot 02:00 uur door. Als ik om 05:00 uur weer wakker ben hoor ik ze weer en dan is de tijd om de oordoppen in te doen. Diep in mijn slaapzak slaap ik zonder buiten geluiden.
Om 7:30 uur breek ik mijn tentje op en om 08:00 uur zit ik op de fiets  langs de Kromme Mijdrecht. Wat een mooi gebied.  Wat een rust. Jammer dat de vliegtuigen om de 3 tot 4 minuten langs komen. De bewoners zullen het wel niet meer horen.

De Hoef is het eerste dorp langs de Kromme Mijdrecht, die haar naam eer aan doet want er is bijna geen recht stuk. Na een aantal kilometers kom ik bij een bungalowpark waar een fiets/voetgangersbrug over de Kromme Mijdrecht ligt. Aan de overkant gaat het verder langs de Kromme Mijdrecht. Uitgestrekt is het polderland en na Noord-Holland en Zuid-Holland ben ik nu in Utrecht. Het dorp Kockengen ligt nog geen halve meter boven de waterspiegel. De  polderweg is zo kaarsrechte en smal, dat een personenauto een oprit bij de boerderij op moet, om de melkauto te laten passeren. Zelf met de fiets moet ik aan de kant. Er is gewoon onvoldoende ruimte.

Bij kasteel Haarszuilen gaat het polderlandschap over in bossen. Wat verder bij Vleuten staat de Hamtoren. Vanuit de trein naar Den Haag is de toren goed te zien en ik heb mij altijd afgevraagd, wat het voor alleenstaande toren is. Wikipedia omschrijft; De toren is voor eerst in een oorkonde uit 1325 vermeld als kasteel en  is in eerste instantie als woontoren gebouwd. Vermoed wordt dat het rond 1260 is gebouwd waarbij strategisch voor een inham van de oude Rijnloop werd gekozen omdat het daarmee beter verdedigbaar werd. Met de toren kon de eigenaar macht uitoefenen op de omgeving. De toren wordt nog bewoond en staat markant in het landschap.

Vrede van Utrecht 
Via Vleuten ga ik naar de binnenstad van Utrecht. Of ze bussen met Japanner hebben los gelaten. Overal zie fotograferende Japanners. Het centrum is gezellig druk en het draaiorgel speelt Nederlandse liedjes. Utrecht viert de “Vrede van Utrecht”. Na het bekijken van de binnenstad fiets ik via De Bilt,  Zeist en Soesterberg. Bij Soesterberg loopt de weg op twee plaatsen dood tegen het voormalige Vliegveld Soesterberg. Ik vraag bij de ingang hoe ik bij de piramide van Austerlitz kan komen. Een dame van de bewaking geeft aan dat door het bos een fietspad loopt. Vijf kilometer verder kom ik bij de piramide . In 1804 liet generaal Marmont de piramide bouwen door het
Frans-Bataafse leger, als eerbetoon aan zijn vriend en voorbeeld Napoleon. Het is een indrukwekkend bouwwerk wat pas is gerenoveerd en vrijgesteld is van bomen en struiken.

Via, Woudenberg, Scherpenzeel en Renswoude trek ik naar Ede. De laatste 30 km naar Arnhem fiets ik in een keer door en om 17:30 uur kom ik in Duiven. Een tocht met voor mij, veel nieuwe, mooie en wetenswaardige plaatsen.

………………………………………………………………………………………………………
12 en 13 april 2013
Rossum- Helvoirt-Rossum
ca 90 km

Album met de foto’s van de tocht.

Opbouwwerker
De elektrische fiets van mijn vrouw moet in onderhoud bij Juijn in Rossum bij Zaltbommel. Ik monteer de fietsdrager achter op de auto en rij met twee fietsen op de drager naar Rossen. De elektrische fiets blijft bij de fietswinkel. Mijn fiets met tassen wordt daar opgetuigd, maar eerst ga ik nog koffiedrinken met de mannen van de fietswinkel. De auto blijft een nachtje staan en morgen voor 16 uur kan ik de elektrische fiets weer ophalen. Om 10:15 uur stap ik op de fiets. Mijn route moet in Helvoirt op een boerencamping eindigen.

Buiten Rossum staan veel kassen met bloemen. Ik maak een foto van een kleine kerk met daaraan vast een woning. Of de kerk nog in gebruik is weet ik niet. Verder op is een man onder een treurwilg takken bij elkaar aan het harken.  Ik spreek hem aan en we maken een praatje. De takken moeten weg want hij wil het gras weer maaien. Hij zal nog wel vaker moeten harken want de treurwilg zal takken blijven laten vallen. Via de dijk kom ik bij de oude stad Zaltbommel. Ik wil het museum in het Maarten van Rossumhuis  bezoeken, maar het is pas om 13 uur open. Dat duurt mij te lang. Ik bekijk de stad en doe net buiten de stad wat boodschappen bij Albert Hein.

Als ik buiten kom regent het. Door ervaring wijs geworden trek ik de regenbroek op tijd aan en begin in de regen de route naar Heusden. Prachtige rustige buiten gebieden  en in Ammerzoden regent het zodanig dat ik onder een afdak bij de fietscross-club maar middagpauze maak. Het weer klaart op en er moet een kasteel in de buurt zijn.
In het centrum passeert, aan de andere kant van de weg, een fietser met een prachtige kist met teksten voorop de fiets. Die man wil ik ontmoeten. Ik verander de route en fiets hem achterna. Ik roep hem in de verte  aan en hij stopt. Het is Willem Hoffmans een prachtig figuur. Ik vraag hem waarom heb je deze leuke kist voorop. Er past precies een kist bier in en hij vond het leuker als er een andere kist omheen zat. Willem is metselaar, maar hij noemt dat opbouwwerker.

Hij vindt het mooiste beroep wat er is. Op de kist zitten allerhande  bordje, maar ook nog in de kist. Willen vertelt dat hij vandaag naar de kaakarts moest. Hij heeft een ontsteking aan de wortel van de kies. Hij vertelt: “Ik kom in de wachtkamer en zeg goede morgen. Niemand zegt iets terug en toen heb ik gezegd, jullie zitten in de verkeerde wachtkamer. Jullie moeten blijkbaar bij de hoorarts zijn.”  Willem weet het prachtig te brengen en we praten over mijn fietstocht en vertel dat ik deze zomer in Zwitserland wil starten. Hij wil wel met mij meefietsen naar de pont en dan kom ik ook nog in het plaatsje Bern. “Hoef je daar van de zomer niet meer heen”.Op de dijk nemen we afscheid en na de pont over de Maas is het nog een paar kilometer naar Heusden.
Willem stuurde deze mail: Beste Henk
Afgelopen Vrijdag zetten je mijn rijwiel met slijtvergunning op de gevoelige digitale plaat
Ik vroeg je waar je heen ging en je ging eigenlijk naar overal en nergens. We kletsten wat,en zo kwam ik er achter dat je wethouder was te Duiven
Ik vertelde jou dat ik opbouwmedewerker was lees Metselaar wat ik persoonlijk het mooiste vak van de wereld vind bij van Rooijen Balk te IJsselstein.
Zo leuterden we richting de pont. Henk ik heb je website gezien en een klein stukje fietsen zit er voor jou niet in !
Maar Henk ik wens jou nog veel fietsplezier toe op je tochten en zeker de tocht naar Rome .
met de hartelijke groetjes van Willem Hoffmans

Ik doorkruis deze prachtige vestingstad. Dan op weg naar Drunen en door de Loonse en Drunense-Duinen  naar de camping in Helvoirt. Ik zet mijn tentje op en praat met een paar campinggasten. ’s Morgens blijkt er nog een tentje te staan.

Om 09:00 uur vertrek ik weer van de camping. In Vlijmen maak ik een stop omdat er meer dan 100 vrachtwagen langs komen. Het is een truckersrun met gehandicapten. Luid toeterend en de gehandicapten breed lachend en zwaaien rijden ze voorbij.

Ik kom op plaatsen waar ik nog nooit ben geweest en Vlijmen kom ik in Engelen, een buitenwijk van ’s Hertogenbosch.  Hier zijn kasteel achtige gebouwen. Het ziet er indrukwekkend uit. Ik fiets door zo’n modern kasteel en dan blijkt het toch wel erg veel steen te zijn

.
Grotere kaart weergeven

Via de brug bij Hedel ga ik weer naar Gelderland. In de omgeving van Kerkdriel vallen de vele champignonkwekerijen op. De tocht eindigt weer in Rossum.
………………………………………………………………………………….
22 maart 2013
Duiven-Uden
65 km

Naar de Noordpool.
De verwachtingen voor vandaag zijn niet normaal voor deze periode van het jaar.
Temperaturen van 2 tot 5 graden met een krachtige oosten wind en een gevoelstemperatuur ver beneden nul. Toch kan ik drie dagen op pad omdat vrouw en dochter ook een paar dagen weg gaan. Mijn doel is de Peel. Vandaag fiets ik naar Uden.

De uitrusting is volledig aan de kou aangepast. Ik draag de regenbroek en de regen overschoenen die koude ook goed tegen houdt. Handschoenen en een muts onder de helm maken het compleet. Met de stevige wind in de rug gaat het naar Nijmegen en dan naar Wijchen en Grave waar ik rond 10:30 uur aankom. Grave heeft een prachtige oude stad en op vrijdag is er markt. Bij een van de oudste herbergen van Grave ga ik koffie drinken. De zaak zit overvol en de mensen bij mij aan tafel kunnen het niet goed plaatsen dat ik op de fiets met een tentje nu rond fiets. Ik kan ze alleen gelijk geven. Toch merk ik ook iets van bewondering voor deze eenzame fietser. Na enige tijd krijg ik het binnen te warm en ga ik verder op zoektocht in de stad.
Ik vind daar een houten strafpaard. Het blijkt dat Grave garnizoensstad was en soldaten die straf kregen moesten op het paard zitten en afhankelijk van de straf kreeg men nog gewichten aan de benen. Eigenlijk waren het dus gewoon lijfstraffen.
Net buiten Grave is een asielzoekerscentrum en een gevangenis. Uit asielzoekerscentrum wandelen allemaal donkere mensen richting Grave. Ook zij kijken mij wat vreemd aan.
Ik fiets door het Brabantseland en fotografeer een boerderij waar de sneeuw nog op het dak ligt. In Langenboom hoor ik van een postbode de leukste opmerking. Van een afstand roept hij: “Ga je naar de Noordpool?” Ik roep terug dat ik naar het zuiden fiets. Hij lacht er om
………………………………………………………………………………………………………………………………….
23 maart 2013
Uden en omgeving.
30 km

Bij Uden kom ik op een oude Vuilnisberg een skihelling tegen. Er zijn nog een paar mensen op de groene borstelbaan skiën een vreemd gezicht. Maar dat vindt ook een bezoeker aan de skibaan van mij. In de omgeving van het Oventje, zoals het plaatsje bij Zeeland heet, bezoek ik één boeren camping. Het is er stil en verlaten. De camping is nog niet open.
Dan valt mijn oog op een vlucht vogels waar ik direct van zie dat het bijzonder is. Het zijn grote vogels maar het zijn geen ooievaars want die vliegen niet in formatie. Even denk ik aan de blauwe reiger maar dat kan ook niet. Als ze over vliegen tel ik 12 vogels wat volgens mijn waarneming kraanvogels moeten zijn. Het is de eerste keer dat ik kraanvogels in de vlucht zie.

Begin 1970 heb ik eens kraanvogels op een graanveld op de Veluwe gezien. Ze waren uiterst zeldzaam en waren wintergasten uit het hoge noorden. ( Bij nader onderzoek op Internet blijken de kraanvogels in de Peel te broeden) waarschijnlijk heb ik dus en groep Nederlandse Kraanvogels gezien. Mijn dag is ondanks de koude goed. Via Zeeland fiets ik terug naar Uden. Buiten Zeeland passeer ik een zwaar bewaakte gevangenis. Het is de Marstal, een Zeer Beperkt Beveiligde Inrichting (ZBBI) met capaciteit voor 30 gedetineerden. Gezien alle beveiliging vind ik dit niet beperkt.
…………………………………………………………………………..
24 maart 2014
Uden ’s-Hertogenbosch
30 km

Vandaag een korte tocht naar ’s-Hertogenbosch. Ondanks de koude een prachtige tocht door bijna lege dorpen. Alleen wielrenners en een hardloper kruisen mijn pad. Via de binnenstad van ’s-Hertogenbosch kom ik bij het station. De rechtstreekse trein naar Arnhem gaat maar tot Nijmegen. Wegens werkzaamheden rijden er bussen tussen Nijmegen en Arnhem en die nemen mijn fiets niet mee. Ik besluit via Utrecht te reizen en ben begin van de middag thuis. Een koude maar bijzondere tocht.
…………………………………………………………………………………………….
9 maart 2013
Duiven –Raalte- Nijverdal
90 km

Herdenkingstocht
Hoe vaak ben ik niet van Duiven naar Raalte gefietst, om even bij mijn moeder aan te gaan?
Nu mijn moeder in 2011 op 89 jarige leeftijd is overleden, gebeurt het niet meer.
Nu fiets ik naar mijn zus in Raalte. Toch probeer ik een andere route te vinden. Via Rheden en dan de Posbank, Bloemersweg en de Imbos naar Eerbeek en dan naar Voorst.
De route tot de Posbank (85 m)is flink klimmen. Toch trap ik in een keer naar boven. Ook in de Bloemersweg zitten nog een paar klimmetjes, maar de omgeving met het zicht op de heide bij de Elsberg maakt het allemaal goed. Bij Eerbeek meen ik het weer beter te weten dan mijn GPS, met gevolg dat ik in de buurt van Brummen uit kom, terwijl ik meer naar het noorden moest. Maar ook deze route heb ik wel eens gefietst en kan zo de weg naar Voorst vinden. Daar pak ik de GPSroute weer op, omdat ik door de uiterwaarden van Voorst en Wilp langs de IJssel naar Deventer wil. De GPS werkt goed en de route is goed te vinden. Bij de IJssel staat slot Nijhuis. Van verre zie je het hoge rechthoekige gebouw, wat men ook wel het Hooge huis noemt. Wikipedia beschrijft de geschiedenis van Kasteel Nijenbeek in de omgeving ook wel bekend als het Hooge Huis. Het is een ruïne aan de oever van de Voorsterbeek, een oude bedding van de IJssel ten noordoosten van Voorst. Tegenwoordig ligt het op zo’n 200 meter van de IJssel. Het is een grote vierkante Donjon, nu nog zo’n twintig meter hoog en met een grondvlak van 12 bij 13 meter. Het kasteel werd waarschijnlijk gesticht in het begin van de 13e eeuw door graaf Gerard III van Gelre.Het oudst bekende document waarin een naam van een kasteelheer wordt genoemd,Dirk van Nijenbeek, dateert uit 1266.

Meststrooier
In de uiterwaarden bij Wilp, is een man met een tweespan Gelderse paarden, met een ouderwetse meststrooier bezig. We maken een praatje omdat ik vroeger ook wel eens op zo’n meststrooier heb gezeten. Eerst de mest er met de greep opgooien en dan in nog geen 10 minuten de mest verstrooien. De paarden zijn dit werk gewend en lopen zonder angst voor de meststrooier. Het is te koud om lang te blijven staan en ik fiets weer verder.

In Deventer bel ik mijn zus, dat ik niet om 13:00 uur in Raalte kan zijn. Het is nog 18 km en daar heb ik zeker een uur voor nodig. Rond 14:00 ben ik in Raalte. Mijn zus verwent mij met koffie en soep. Na een uur ga ik verder en bezoek nog een oom die 89 jaar is. Hij is al een aantal weken ziek en zijn vrouw heeft ook last van griep. Hier moet je niet te lang blijven.

Ik fiets naar Nijverdal en ga eens kijken in het bos, op de natuurcamping die nog gesloten is. Het is bijna 17:30 uur en ik heb 90 km gefietst. Ik wilde naar het terrein in de buurt waar je mag Paalkamperen.website Paalkamperen
Paalkamperen is de meest primitieve vorm van kamperen. In het bos staat een paal en binnen 10 m van die paal mag je een of twee nachten met je tentje staan. Er is een pomp, maar verder zijn er geen voorzieningen. Omdat ik die plek nog op de GPS coördinaten moet vinden en het met een uur donker is, besluit ik maar op de natuurcamping te blijven. Het is een vertrouwde plaats omdat ik tijdens het korhoenderonderzoek (1978-1985) permanent met een caravan op de natuurcamping stond.
Naast een mooie dennenboom vind ik een prachtige plek voor mijn tentje. Ik kook mijn spaghetti en dan begint het al donder te worden. Het is weer flink koud en ik duik mijn tentje in. Een rustige nacht van 19:30 tot de volgende morgen 8:00 uur. In mijn slaapzak kan ik het goed warm houden. De hele nacht regent het. Mijn vrouw zei je bent gek om alleen in het bos te overnachten. Ik heb haar duidelijk gemaakt, dat er maar één gek in het bos is en dat ben ik zelf.
…………………………………………………………………………………………….
10 maart 2013
Nijverdal-Lochem
45 km.

’s Morgen doe ik tot 9:00 uur kalm aan, het regent nog steeds en volgens buienrader op mijn Ipad is het rond 9:00 uur droog. Het klopt en ik ga op zoek naar de paalkampeerplaats. Na spoorzoeken op het kompas kon ik op een klein paadje en vind midden in het bos de paal.
Nu vertrek ik over de Toeristenweg naar Holten. Bij het bezoekerscentrum vraag ik nog naar het aantal korhoenders. Er zijn nog een paar hanen en ca 10 hennen. Het stelt niet veel meer voor. In de jaren 1978-1985 dat ik daar onderzoek deed waren er nog 20 tot 40 korhoenders.
Van Holten wil ik langs een andere paalkampeerplaats naar Lochem.
Het regent weer en het is niet echt leuk om te fietsen. Ook deze paalkampeerplaats kan ik vinden en de laatste kilometers ploeter ik door de regen naar station Lochem.

…………………………………………………………………………………………….

22 februari 2013
Oss – Helmond
51 km.

Gekkenwerk
Eén uur later, om 10:03 uur, sta ik in Oss op het station. Het is snerpend koud. De temperatuur is min 1 graad, maar de gevoelstemperatuur ligt nog 5 graden lager. Mijn vrouw vond het maar gekkenwerk om te gaan fietsen. Toch heb ik doorgezet.

Op kou kun je, je kleden. Vier boven lagen, bestaande uit een zweethemd met lange mouwen, fleece trui. Merino wollen vest en dan nog een goede winterjas is voldoende om de koude van het lijf te houden. Een lange onderbroek heb ik wel bij mij maar nog niet aan. De stevige bergschoenen en merino wollen sokken en handschoenen maken het compleet. Meerdere keren ben ik afgestapt en heb ik een stukje gelopen om de voeten weer warm te krijgen.Toch krijgt de koude nog vat op de voeten. Geef mij af en toe de vrijheid bij warm of ijskoud weer en ik geniet!

In Oss bekijk ik eerst eens een fietsstraat. Dat lijkt wel raar, maar in de gemeente zijn we met een 30 km zone bezig en bewoners willen dat de gemeente daar een fietsstraat van maakt. Het blijkt een rustige fietsstraat te zijn met alleen maar auto’s van aanwonenden. In Uden zijn ze met de bouw van een gigantisch groot ziekenhuis bezig. Het centrum heeft een mooie oude kerk en je merkt dat het katholieke geloof duidelijk een centrale plaats had.

Boerenbond museum
Dan op weg naar Erp. Daar ben ik vroeger al eens geweest, bij een man die korhoenders fokte. Ik weet mij nog te herinneren dat er een hoge fabriek stond. En dan praat ik over 1983-85. En zo waar, de veevoeder handel van FG, Fransen en Gerrits is er nog. Vlak voor Gemert kom ik langs de Koksehof een soort uitspanning en een aardbeien boerderij. Met Pasen kun daar in het aardbeienbos eieren zoeken. Wat moet ik mij daar bij voorstellen. Als het zomerdag was zou ik er zo binnen fietsen en vragen wat er allemaal te doen is.

Iets verder is het Boerenbondmuseum. Ook daar is het stil en verlaten. De poort staat open en ik fiets een rondje langs leuke huisjes. Een klompenmakerij een smederij het hoefstal. Niemand te zien en het hele museum voor mij. Ik maak nog een paar foto’s van de tweeschaar wentelploeg uit 1900 . Daar heb ik nog met een tweespan paarden achter gelopen. 16 Jaar was ik en hele dagen liep je achter de ploeg en de paarden. Nu staat de ploeg in het museum en ik ook!  Antiek, ik ook? In het dorp Gemert valt de Latijnseschool op. De school werd in 1587 opgericht tot lof van God almachtig en tot voordeel der christenheid, voornamelijk voor de bloeiende jeugd. Er werden beurzen verleend aan armere studenten. Dit alles zorgde ervoor dat er in de 17e eeuw in Gemert vrijwel geen analfabetisme bestond, wat uitzonderlijk was voor die tijd.(bron Wikipedia) Ik bekijk de hoofdstraat maar daar blijven geen beelden hangen die uitzonderlijk zijn. Toch moet ik de musea eens een keer goed bekijken.

Dan ontmoet ik het meisje met het bloemetjes stuur. Net buiten het dorp sta ik samen met een meisje bij het verkeerslicht. Leuke meid 13 jaar, opoe-fiets met witte bloemetjes aan het stuur. Een te grote handtas aan het stuur, oorwarmers en een gebreide brede sjaal. We fietsen samen op en ik vertel maar dat ik verder op linksaf moet naar Helmond. Je weet nooit wat zo’n kind denkt. Ouwe man die haar aanspreekt. Toch begint ze te vertellen. Ze zit in Gemert op het Lyceum en fietst elke dag zeven kilometer van Beek en Donk naar Gemert. Donderdagmorgen dacht ze dat het koud zou zijn, maar het viel haar mee. We trappen stevig door en ze vertelt over thuis en haar broer. Intelligente leuke meid. Na de brug bij Beek en Donk gaat zij rechts en ik ga links naar Helmond. Ze zwaait nog. Leuk!
Langs de het kanaal kom ik in Helmond. Ik moet denken aan het boek ‘Ermoe troef’ wat gaat over de fabrieksstad Helmond in het begin van de vorige eeuw. Het is nog te merken dat het een fabrieksstad ik en ik verbaas mij dat er een Poolse winkel is en een Pools café. Alhoewel, dat laatste daar heb ik wel een beeld bij.
Ik kom langs de kubuswoningen die ook in Rotterdam staan. Het is al te donker om foto’s te maken. Ik moet naar het station. Ze zijn het aan het verbouwen en er zijn weg omleggingen. Na veel zoeken vind ik het station, wat niets bijzonder is. De trein naar Nijmegen komt om 18 uur. Het is lekker warm. Een even later broei ik van de warmte. Eindhoven, ’s Hertogenbosch, Nijmegen Arnhem, Duiven 20:15 uur wat een dag. Snerpende koude en toch een goed gevoel.

…………………………………………………………………………………………….
16 februari 2013
Arnhem
34 km
Nederlands Openlucht Museum

Het verleden en de natuur.
Om toch de benen weer te strekken, vandaag weer de rit naar het Openenluchtmuseum. Ik kan er geen genoeg van krijgen. Over de IJsselbrug bij Westervoort en dan klimmen naar hoogte 80. op Monnikenhuizen met een prachtig uitzicht over de Liemers. In de winter is het park van het openluchtmuseum wal op naar de gebouwen gaan pas 29 maart weer open. Toch geniet ik van het park en maak een wandeling door de Zaansebuurt en via de stelling molen die in reparatie is weer terug naar de ingang. Net voor de stellingmolen kom ik langs een vacantiehuisje wat ontworpen is door Rietveld en in Markelo heeft gestaan.

Het huisje deed in de zestiger jaren dienst. De jaren van mijn jeugd en de stijl komt bekend voor. Mijn jeugd “nu” al in het museum.
Om nog meer herinneringen op te halen fiets ik over de Hoogkamp, Heijenoord en West Arnhem. In West Arnhem woonde ik van 1966 tot 1973. Het Nassauplein met het badhuis, waar we zaterdags heen gingen, omdat we thuis geen douche hadden. Dat moet je nu aan de kleinkinderen uitleggen.

Onze eerste (boven)woning aan de Alexanderstraat.
Het Elisabethgasthuis waar we heen gingen als de kinderen weer eens wat hadden. Niet eerst naar de dokter, maar direct naar de eerste hulp. Ik weet nog dat ik met onze dochter van twee jaar, onder de arm nam en naar de eerste hulp ging. Ze zat te spelen met de knopenedoos en zei:”ikke knoop in de neus”. Nou ik bedacht mij geen moment en zei: “dan moet ikke maar even mee naar de dokter” Een ja hoor, de dokter peuterde zelfs drie overhemdknopen uit haar neus.
Via het centrum van Arnhem fiets ik terug naar Westervoort. Daar neem ik de nieuwe fietsroute via de dijk langs de IJssel en Rijn loopt. Duizenden ganzen lopen in de uiterwaarden van de IJssel en Rijn. Kolganzen, Grauwe ganzen, Brandganzen en een enkele Nijlgans, ze zitten allemaal in de polder. En dat op nog geen 2 km van mijn huis. De natuur en het verleden zijn dichtbij.

…………………………………………………………………………………………………….

02 februari 2013
Arnhem – Rozendaal
34 km

Nederlands Openlucht Museum
Vanmorgen trokken de sneeuwbuien over het land. Vanmiddag scheen de zon en was het prima fietsweer. Via Presikhaaf en de Huygenslaan-Thomas a Kempeslaan en dan rechts over de Cattepoelseweg naar het Nederlands Openlucht museum. In de winter is het park van het Museum wel open, maar de huizen zijn tot april gesloten. Direct na de ingang staan een paar huizen uit de ‘De Jordaan’ in Amsterdam. De woningen zijn in 2001 afgebroken en 2011 na opbouw in het park geopend. Aan de voorkant zijn het mooie woningen daarachter zijn de krotten te zien waar de heel arme mensen woonden. Ik wandel langs de Staphorster-, Gietehoornse- en Twentse boerderijen, maar ook langs de huisjes van dagloners, de armste mensen, die op de heide bij Nunspeet woonden. In een paar honderd meter een rijke geschiedenis van Nederland, met wel veel arme mensen.

Na het museum fiets ik door de bossen achter het museum en via de Schelmseweg naar Rozendaal. Daar ga ik een stuk bos verkennen. Ik kom weer uit op de route van de Terletseweg en de Boerenallee bij kasteel Rozendaal, die ik van de vorige rit ken. Dwars door Velp, waar ik toch weer een leuk straatje heb gevonden en via de A12 naar Duiven. De auto’s staan weer in de rij voor het industrieterrein met Ikea en Makro. Nu mogen we het terrein nog uitbreiden met o.a. Mediamarkt. Dat zal nog meer werkgelegenheid geven en publiek trekken. Om 15:30 uur ben ik weer thuis. Dicht bij huis zijn nog veel mooie plekjes te vinden.
…………………………………………………………………………………………….
11 januari 2013
Rondje Arnhem-Posbank
34 km

Winterrit
Het is nog zeker niet warm, met een temperatuur van 3 graden, toch wil ik na een week, met overdag vanaf 9 tot 17 uur vergadering en elke avond van 19 tot 23 uur een bijeenkomst voor de gemeente, even de buitenlucht proeven. Vanaf mijn woning is het precies 10 km naar de Waterberg en het pad achter het Nederlands Openlucht Museum en de snelweg A12 en A50.

De eerste km heb ik koude vingers, maar je went aan de temperatuur en bij de Westervoortsebrug, na 3 km, ben ik al goed op temperatuur. Via Presikhaaf, waar men de flats uit de zestiger jaren heeft afgebroken en nu nieuwe flats bouwt, kom ik bij Bronbeek. In de Julianalaan staat op klein bordje bij een waterpoeltje, “hier ontspringt de Julianabeek”.

In Arnhem aan de rand van de heuvels van de Veluwe, ontspringen overal beken die naar de Rijn stromen. De Klarenbeek, Sonsbeek en Klingelbeek en Oosterbeek zijn er voorbeelden van.
Een paar honderd meter verder sta ik bij de Monnikensteeg, hier begint de klim naar Hoogte 80 op Monnikkenhuizen. Een klim van maximaal 10% en en lengte van 800 m.

Je komt uit bij de vroegere Saksenweimarkazerne, die men nu aan het ombouwen is naar een woongebied. De militairen zijn uit de stad vertrokken en hebben nu een kazerne in de bossen op Schaarsbergen. Saksen Weimar Kazerne.

Zonder problemen klim ik naar boven en daal dan weer af naar de Schelmseweg, genoemd naar de boeven of schelmen, die op weg waren naar de Galgenberg, waar ze werden opgehangen.
Via de Waterbergseweg achter het Nederland Openluchtmuseum  kom ik bij het gelijknamig autosnelweg knooppunt “Waterberg”. Onder bruggen en door tunneltjes slingert het fietspad onder de snelwegen door, naar de Koningsheide op Schaarbergen.

Daar ga ik weer rechts af naar Deylhuizen waar het Nationale strooiveld is. Nationaal Strooiveld.

Via het Rozendaalseheide kom ik door de bossen op de Terletseweg naar Rozendaal. Stilte en rust zijn in het bos mijn deel.  Er is niemand in het bos. Pas bij de begraafplaats in Rozendaal zie ik de eerste wandelaars. Velp en dan via de brug over IJssel, langs de A12 fiets ik naar Duiven. Ik sluit de middag thuis af met zuurkool. Dat hoort bij een winterrit.