2016 Bologna – Rome

2016:
Bologna-Rome

2016:Ik weet niet wat het is? Toch heeft Italië een onweerstaanbare aantrekkingskracht. Dus in 2016 ga ik weer. Steeds meer realiseer ik mij dat mogelijk de leeftijd mee gaat spelen. Maar, eigenlijk wil ik dat niet weten. Terwijl ik wel weet dat ik in februari 72 jaar ben geworden. Ik denk maar aan mijn moeder,  die blijkbaar ook nog meer kon, als ze van de leeftijd kon verwachten; “De duivel en zijn oude moer zijn oud. Ik nog lang niet, zei ze dan”!

2016:Dus ben ik weer aan het plannen zonder dat mijn vrouw er van weet. Niet dat het wat uit maakt. Ze vindt het niet prettig om alleen thuis te zijn. Maar meegaan is zeker geen optie. We zouden nog wel twee dagen volmaken, maar ik ben bang dat zij na één dag terug gaat en ik verder.

2016:Waarom Bologna -Rome?   Heel simpel. De meeste routes heb ik wel eens gehad en dat ga je zoeken op welke routes Transavia vliegt. Eerder vloog ik met Rayenair, maar dat is zo ‘uitgekleed’ zonder enige services naar de klant, dat ik daarmee niet meer wil vliegen.

Route

Rome 2016 link met dagtochten in GPX- bestanden

2014: Van Eindhoven ben je in ca. 1.5 uur in Bologna. In 2009 kwam ik daar op de fiets tijdens mijn eerste tocht van Duiven naar Rome. Toen ging ik naar Florance en nu eerst naar de Adriatischekust, naar Ravenna.  Na Ravenne fiets ik langs de kust maar Rimini en dan gaat het dwars door de bergen naar Assisi en Saturnia Termi in de Toscane. Vanaf daar is het nog 2 dagen fietsen naar Rome. In 11 dagen fiets ik ca. 1000 km. Met een paar rustdagen ben ik na 14 dagen weer thuis.
———————————————————————————————————-
2016:Tijd
2016: De moderne mens leeft snel en leest snel even een berichtje op Facebook, om te weten wat zijn of haar vrienden doen.
We hebben weinig tijd. Of willen we te veel in de beschikbare tijd? Uiteindelijk hebben we allemaal even veel tijd, het is maar hoe we onze tijd willen besteden.

2014:Mijn uitspraak: Neem de tijd, want een burn-out duurt langer dan een pelgrimstocht.
geeft goed weer hoeveel haast we hebben.
Toch probeer ik ook, mijn vrienden op Facebook (fb), van snelle informatie te voorzien en stuur ze dagelijks een kort berichtje met een foto. Ik verbaas mij er over hoeveel mensen met mij meeleven en dagelijks kijken, waar ik ben of wat ik weer voor bijzondere dingen beleef. In het kort geeft het een beeld van mijn dagtochten.
Wilt u ook snel; hier staan de berichten op een rij.

de

26 juli 2016

 

 

 

———————————————————————————————————-
2014:De fietstocht Bologna – Rome 2016

Fotoalbum met alle foto’s
Foto’s Rome 2016

2015:Inleiding

Ik weet dat ze mij met bezorgdheid laat gaan. Het is iets wat wij niet tegen elkaar uitspreken.Dat maakt ons ook tot een paar. Mijn vrouw is wat terughoudend, graag thuis en met de kinderen of de kleinkinderen bezig. Ik ben de tegenpool . Wil steeds weer andere dingen ontdekken, maar toch de mix maakt ons tot een paar. Wij zijn tegenpolen en dan duurt het soms een tijdje voor de spanning gelijk is. Soms is er kortsluiting en vliegen de vonken er af, maar toch hebben we de balans te weten vinden. Wij geven elkaar de ruimte.

Zij moet alles geordend hebben en thuis moet het tot in de puntjes verzorgd zijn en geen onzekerheden hebben. Op dat punt ben ik totaal anders. Ik wil uitdaging en de onzekerheden maken het spannend. Na 50 jaar huwelijk ken je elkaar wel.
Mijn vrouw weet wel dat ik mij nog geen zorgen maak over mijn fietstocht naar Rome. Vorig jaar september 2015 heb ik het besluit genomen om september 2016, na 20 jaar wethouder van de gemeente Duiven te stoppen. Ik ben nu 72 jaar en dan zijn er natuurlijk altijd mensen die zeggen; er moet maar eens een jongere wethouder komen. Toen ik het besluit nam om als wethouder te stoppen dacht ik ook; ik ga nog één keer een tocht in Italië maken, nu kan ik het nog.

Trappen lopen
De conditie is 100% procent en dat komt ook door mijn training. Niet op de sportschool, maar toch weer eigenwijs een eigen programma. Op de fiets ga ik vanuit ons huis 3 km naar hotel van der Valk in Duiven en zet de fiets in de parkeergarage. Daarna begin ik met traplopen naar de 15e verdieping op ongeveer 50 meter hoogte. Daar is een sportzaal, zwembad en sauna. De eerste keer, december 2015, was ik totaal op toen ik op de 15e verdieping aan kwam. Nu, na anderhalf jaar en soms  twee keer in de week trainen, loop ik in één keer, binnen 3 minuten naar boven. Dan sta ik een kwartier op de loopband als deze beschikbaar is, ga nog een kwartier in de sauna bij 90 graden en blijf nog een 15 minuten in het zwembad, dan weer de trappen aflopen en naar huis fietsen. Mijn conditie is zo goed dat ik met 100 km fietsen op een dag geen enkel probleem heb. Dus over de conditie heb ik geen twijfel.  Het zijn de onverwachte dingen die je onderweg alleen moet oplossen en waar je besluiten over moet nemen. Als wethouder doe je dat ook bijna dagelijks.  Afwegen en besluiten nemen. Maar daar kan ik terugvallen op onze ambtenaren. Nu sta ik er alleen voor.
Op een moment dat veel opa’s al de pijp aan Maarten hebben gegeven of geen nieuwe dingen beginnen, ga ik voor de vijfde keer een tocht naar Rome maken. Bij dat idee worden de meeste opa’s al moe, maar ik ben vorig jaar al begonnen met de voorbereidingen.

Voorbereidingen
Mijn uitrusting  gebruik ik minimaal 1 keer per maand en soms met een overnachting. In de winter wil ik wel eens bij vrienden op de fiets overnachten. Maar vanaf eind maart slaap ik weer in mijn tentje in mijn donzen slaapzak op een opblaasmatje. De uitrusting weegt zonder eten 20 kg. Als fiets gebruik ik een Trek met 27 versnellingen. Reparatie aan de fiets, of het afstellen kan ik zelf.

Voor de navigatie gebruik ik een Garmin GPSmap64. De routes maak ik in Tyre wat werkt met Google Maps. Deze route importeer ik naar Basecamp en zet ze op kaarten van Openstreetmap. Van de routes  maak ik een schermafdruk en print die in een boekje. Zo heb ik mijn eigen kaarten van de hele route. Alle informatie daarover is te vinden op mijn website www.henkopweg.nl

Ik begon te kijken op welke plaatsen de vliegmaatschappijen vliegen. Ik besloot om van Eindhoven naar Bologna met Transavia te vliegen en daar met de tocht in Italië te beginnen om na 14 dagen weer in Rome te zijn.

2015:De terugvlucht was ook met Transavia maar dan naar Rotterdam.
Begin maart boekte ik de vluchten. Omdat het nog een hele tijd gaat duren, sluit ik voor de eerste vlucht een reisverzekering van €10.- af .Mocht de reis niet doorgaan dan ben ik maar 1 vluchtprijs kwijt.
Voor 120 euro ben ik met de fiets in Bologna.
(Als je goedkoop wilt boeken moet je de heenreis direct boeken als je een goedkope vlucht vindt. Als je weer een keer op de zelfde computer gaat kijken weet het systeem van de luchtvaartmaatschappij, aan de hand van je IP adres, dat je eerder gekeken hebt. De reis is dan vaak duurder. De computer van de luchtvaart maatschappij weet dan ook dat je terug moet en de prijzen zijn vaak duurder dan de heenreis en boven de 100 euro. Oplossing kijk en boek de terugreis via een andere computer!

2014:Met de collega-wethouders heb ik afspraken gemaakt  over de vakantie verdeling, omdat altijd één of twee bestuurders aanwezig moeten zijn. Eén van de wethouders is dan loco-burgemeester, als de burgemeester vrij of op vakantie is.
Nu de start en bestemmingsplaats in Italië bekend zijn begin ik te zoeken naar de juiste route. Zelf wilde in na Bologna graag naar Ravenna aan de Adriatische kust en dan dwars door naar de Toscane en dan naar Rome. Een route van ca. 1000 km, waar ik 16 fietsdagen voor heb. Als je daar de 2 dagen met het vliegtuig aftrekt met een paar rustdagen moet je toch wel de nodige kilometers per dag maken.

…………………………………………………………………………………………………..

Dag 1
woensdag 20 juli 2016
Duiven- Nijnsel
79 km

Vertrek

Paarden op fietspad
Gisteravond heb ik de fiets opgetuigd met de tassen en tentje . Na het ontbijt is het zover, ik kan vertrekken. We omhelzen elkaar. Zij weet niet wat het gaat worden. Ik weet ook niet wat deze reis gaat opleveren. Ik zwaai nog een keer en dat is het een afscheid voor 16 dagen.  Het eerste deel tot de pont bij het Looveer gaat door het dorp Loo. Een automobilist toetert als groet. Ik weet niet wie het is, maar ik zwaai maar uitbundig terug. Op de Rijndijk gaat mijn telefoon af en Meno Bos meldt zich. Op de Leuvensedijk in ons dorp Groessen zijn de paarden uit het Rijnstrangen-gebied los gebroken en lopen op het fietspad op de dijk. Toeristen en andere fietsers durven de paarden niet te passeren. Ook ligt de dijk vol met uitwerpselen. Ik vertel hem dat ik op de fiets zit en op weg ben naar Rome en beloof hem een mailtje te sturen naar een van onze ambtenaren. Een wethouder is altijd in dienst. Dan had ik de telefoon maar moeten uitzetten, wat ik daarna ook direct ga doen. Ik fiets door naar het Looveer waar ik moet wachten omdat de pont aan de kant van Huissen ligt. Greetje, een bekende uit Westervoort, staat met de auto te wachten  en natuurlijk moet ik weer uitleggen waar de reis heen gaat.

Vierdaagse
Door de stad Huissen gaat het naar Arnhem en de wijk Elderveld, waar ik op de snelfietsroute van het Rijn-Waalpad kom. Een 16 km snelfietsroute tussen Arnhem en Nijmegen. Heerlijk rustig, zonder overig verkeer fiets ik naar Nijmegen/Lent. Bij Naud Linders supermarkt koop ik krentenbollen, kaas en melk. Dat is het eten voor onderweg en ook voor morgenvroeg. Via de fietsbrug langs de spoorbrug kom ik in het centrum. Op de Nieuwe Helsepoort komen de eerste vierdaagselopers om 11 uur al weer de stad in. Het is de tweede dag en de lopers gaan richting Beuningen in het westen. Ik zal er weinig last van hebben. Verder in de stad kom ik over de Sint Anna straat. Dit is de toegangsweg van Malden naar Nijmegen.  Op vrijdag wordt de weg omgedoopt in Via Gladiola. Genoemd naar de Gladiolen die de lopers bij de intocht krijgen. Langs de weg van de binnenstad van Nijmegen tot Malden staan stoelen en bankstellen om vrijdag maar de beste plek te hebben. Soms is een stukje berm met lint afgezet om aan te geven dat  het een gereserveerde plek is.

Begraafplaats
Dan moet is door de woonwijk van Malden naar Heumen om daar over de brug van de Maas richting Cuyk te gaan. In het dorp Beers wat al in Noord-Brabant ligt maak ik bij de kerk een stop. Op de begraafplaats bij de kerk wil ik water halen, maar het hek van de begraafplaats is dicht. Vreemd want ik zie wel iemand op de begraafplaats lopen. Na wat zoeken vind ik aan de voorkant van de kerk de ingang van de begraafplaats. Al snel heb ik de kraan gevonden en vul mijn bidon met koel water. Ik zal deze tocht nog heel vaak de bidon moeten vullen. Na het eten van de krentenbol met kaas ben ik weer echt in de stemming om het rondtrekken in deze wereld te vervolgen. Nu gaat het verder maar Mill en Volkel. De bomen en huizen langs de weg zijn versiert met honderden schoenen: aan de bomen, aan de huizen, als ereboog. Deze weg is ook een onderdeel van de vierdaagse route. Nu is het nog rustig maar vrijdag lopen er duizenden mensen.

Krukje
De weg naar Volkel heb ik vaker gereden. Vreemd maar toch herken je weer huizen of stukken land. Bij Vliegveld Volkel is dat niet zo moeilijk. De straaljagers vliegen bij de landing laag over en maken best nog veel lawaai. In Volkel op het pleintje stop ik even en ook hier zijn jongeren duidelijk bezig met het spel Pocomon. Met een mobiele telefoon in de hand lopen ze zoekend  over het plein. Een nieuwe rage die je in alle steden en dorpen ziet. Door het landelijk gebied ten zuiden van Uden kom ik in Veghel. Dat is de laatste grote plaats voor Nijnsel, waar ik op een echte natuurcamping wil overnachten. Ik noem dat een echte natuurcamping, omdat ik zomaar in de natuur overnachten de mooiste natuurcamping vind. In Veghel haal ik mijn avondeten bestaande uit courgette, paprika, spekjes en spaghetti. Als nagerecht kwark met vruchten. En, het is uiteindelijk ook vakantie; een flesje wijn.
Via Sint Oedenrode kom ik om 16:00 na 79 km op de camping in Nijnsel.

Buren
Tijdens het voorbereiden van mijn avondeten ga ik door de zitting van mijn driepootkrukje. Zonder krukje wordt het heel  moeilijk. Eerst ga ik bij de buren maar eens op zoek naar een stoel en zo kom ik in gesprek met een echtpaar uit Roden in de omgeving van Assen in Drenthe en al snel weet ik dat hij ernstig suikerziekte heeft. Dat geeft de nodige beperkingen en er is toch nog iets moois van te maken. Daarna spreek ik een alleen reizende vrouw met een tentje uit Holten.
Na het eten en klaarmaken voor de volgende dag, is het tijd om naar mijn slaapmat te gaan. De eerste dag zit er op. Alleen een kapot krukje is de eerste tegenslag.

…………………………………………………………………………………………………..
Dag 2
Donderdag 21juli 2016
Nijnsel-Eindhoven-Bologna
80 km

 

 

 

In alle rust begin ik in te pakken. Ondanks dat ik vandaag meer dan voldoende tijd heb om de 17 km naar vliegveld Eindhoven te overbruggen, ben ik vroeg wakker en om 08:00 uur zit ik op de fiets. Over de Rooijseweg kom ik in Son bij de brug over het Wilhelminakanaal. Het kapotte krukje houdt mij bezig.

Pelgrims
Onderweg tref ik Jan en Joke van Gestel ook twee fietsers. Ze haalden mij in en zeiden iets over de badge van Santiago achter op de tentzak. Daarmee begon het gesprek. Toen mijn kapotte driepoot krukje ter sprake kwam zei Joke: aan het einde van het kanaal op het industrieterrein van Best is een Decathlon sportwinkel. Het was 08:45 uur en 10 minuten later stond ik bij de winkel die om 09:00 uur open zou gaan. De fiets heb ik uit zicht weg gezet en heb bij de ingang samen met een aantal mensen gewacht op de opening van de winkel. Een paar minuten voor negen ging de zaak open en om zoeken te voorkomen heb ik direct naar de krukjes gevraagd. Voor € 4,50 had ik een nieuw krukje. Ter plaatse heb ik mijn oude kruikje in een afvalbak gegooid. Met het nieuwe krukje kom ik de komende weken wel mee door.

Bij het oppakken van de route en het feit dat in de winkel de GPS geen ontvangst had geeft de route een probleem. De GPS laat mij een rondje over het industrieterrein rijden. Dan grijp ik in en fiets op het gevoel en kom ik langs het Beatrixkanaal , waar een fietssnelroute  tot een kilometer voor het vliegveld loopt.
Rustig kijk ik in de vertrekhal rond. Ik zoek een karretje en ga op mijn krukje midden in de hal zitten.
Mensen, maar ook de bewaking, kijken waar ik mee bezig ben. Niemand komt iets vragen. Eerst pak ik de verzamel zak voor de tassen. Ik gebruik een verzamel zak waar alle tassen, tent krukje helm en tappers van de fiets in gaan. Voordeel is dat men die zak als 1 bagage stuk rekent en dat kost € 20,= Als je de tassen afzonderlijk geeft betaal je € 20,- per tas. Ook het zakmes en gereedschap gaat in de zak. Daarna is de fiets aan de beurt. De trappers moeten er af en het is verstandig om ze thuis al eens los te draaien. Daarna moet het stuur dwars en de banden moeten leeg zijn anders knappen ze in het ruim van het vliegtuig op grote hoogte. Dan moet de hoes over de fiets. Van een grondzeil heb ik zelf een hoes gemaakt. Licht van gewicht en eenvoudig aan te brengen. Onderaan zitten een paar ogen waar Tayrips door gaan. Ter hoogte van de stuurstang en de zadelstang zit aan beide kanten van de hoes een rond gat. Hier kan men de fiets oppakken.

Als laatste gaat mijn krukje in de verzamel-zak en heb ik nog 1 kleine fietstas met daarin de stuurtas met waarde papieren. Het geheel wordt dan op een bagagewagentje gezet en dan ga ik naar de incheckbalie. De verzamelzak woog 17,5 kg. Voor de fiets betaal je € 40 en voor ca € 140 brengen ze je naar Bologna. De fiets moet ik inleveren bij het loket voor bagage met afwijkende maat. De fiets wordt eerst gescand op veiligheid. Daarna mag je zelf door de veiligheidscontrole. Ik passeer zonder problemen en dan is het nog zeker een uur wachten voor je het vliegtuig in mag. Op een stoeltje bij het raam zie ik het vliegtuig van Transavia. Mannen beginnen met het laden van de bagage in het voorste ruim. Als laatste gaat men achterin beladen en dan zie ik mijn fiets tegen de laadband staan. Als alle koffers zijn geladen. Laat men de hekje langs de laadband zakken omdat de fiets te breed is. Als laatste gaat de fiets er in.

Net zo oud
Ik kom in gesprek met twee jonge meisjes die een vlieg-tour door oost Europa maken. Wat mooi. De wereld is van ons allemaal en deze meisje van nog geen 20 jaar ontdekken de wereld. Natuurlijk moet ik vertellen waar de reis heen gaat en als ik vertel dat ik 72 jaar ben zijn ze even sprakeloos en kijken mij met bewondering aan. Een van de meisje zegt: ik dacht dat u ongeveer de leeftijd van onze vader had. De leeftijd ken ik niet. Of ze kunnen slecht schatten of ze hebben een oude vader, maar dat geloof ik niet!

Bologna

Precies op tijd om 14:10 uur vertrekt het vliegtuig naar Bologna en 15:50 uur landen we.
Bijna direct als de band voor de bagage begint te lopen komt mijn bagage-verzamelzak aan. Nu kan ik door naar de band waar de fietsen aankomen. Mijn fiets ligt al te wachten. Ook hier zoek ik een rustig plekje en begin met de opbouw van de fiets. Ik verwijder de fietshoes en zie dat de fiets zonder beschadigingen is aangekomen. In de verzamelzak zoek ik de trappers en daarna de tassen. Met het handpompje moet ik de banden weer oppompen. Ik doe net genoeg lucht in om er mee naar de eerste benzinepomp te fietsen. Om 16:53 uur zit weer op de fiets. Het  in ontvangst nemen van de bagage en het optuigen van de fiets kostte één uur.

Ik fiets de stad in en bij de eerste benzinepomp vraag ik een halve liter benzine voor mijn kooktoestel en ik pomp de fietsbanden op 5 bar. Nu moet ik nog water hebben, wat ik bij een kerk vind. Als ik in de tas nog een krentenbol zoek constateer ik dat er nog een plasticverpakking met kwark in zat. De verpakking is onderweg geknapt en het is één grote smeerboel in de tas. Onder de kraan bij de kerk spoel ik alles af en ook de tas spoel ik uit. Dit zijn aanloop problemen en daar is ook een oplossing voor.

Nu moet ik op zoek naar een winkel om de inkopen voor het avond- en eten voor morgen te kopen. Ik zie een bord van Lidl. Het is wel 2 km de andere kant op maar wat maakt dat uit. De indeling van de Lidl winkel ik heel herkenbaar en net als alle andere zaken. De voorraad is op peil en nu kan ik rustig door de stad fietsen naar de camping de ca 15 km naar het oosten aan de rand van de stad ligt. Het is een rechte weg, delen daarvan zijn een eenrichtingsweg. Met de fiets mag je daar wel inrijden en zo kom ik op het plein voor de Dom.

Op het plein is een buiten bioscoop met honderden stoelen ingericht. Het is een filmfestival met een internationaal karakter. Ik kijk wat rond en besluit naar de camping te gaan.
Ik herken het benzinestation met daar achter de camping. Ter plaatse kan ik de ingang van de camping echter niet meer vinden. Een pompbediende vertelt mij dat de camping al een paar jaar dicht zit.

Wat nu.
Een 100 m verder is de begraafplaats met een groot parkeerterrein met schaduwrijke bomen. Daar moet ik maar eens verder kijken wat de oplossing is. Naast de bloemenwinkel staan bomen met een nummertje en een soort dennenboom met daaronder een speeltoestel in de vorm van een stoomlocomotief. De bomen met nummer kan ik niet verklaren, Ik vermoed dat hier as is uitgestrooid en als herinnering een boom is geplant. Het achterste gedeelte van het speeltoestel is prima als tafel te gebruiken. Ook staat er een plastic stoel en zo heb ik een prachtig zitje. De begraafplaats is al gesloten en een enkele auto staat op de parkeerplaats. Soms komt men daar om de hond uit te laten. Als ik op de GPS ga zoeken naar een andere camping blijken die aan de westkant van Bologna op ca 20 tot 22 km afstand te liggen. Het is onderhand 19:21 uur en over 2 uur is het donker.

Ik begin al aardig aan deze rustige plek op San Lazzaro Cimentero te wennen. Ik besluit om hier maar lekker rustig te overnachten. Eerst kook ik men spaghetti met toebehoren en drink mijn eerste Italiaanse wijn. Tegen 21:00 uur begint het donker te worden. Direct naast het speeltoestel bouw ik mijn groene tentje op. De fiets maak ik met een kabeltje aan de tent vast. Om 21:15 uur is het donker. Een enkele lantaarnpaal op de parkeerplaats van de begraafplaats blijft aan.
Om 21:30 uur leg ik mij in mijn tentje te ruste, wat misschien wat vreemd klinkt op de begraafplaats.
Ik slaap heerlijk en wordt pas de volgende morgen om 06 uur wakker.

…………………………………………………………………………………………………..
Dag 3

Vrijdag 22 juli 2016
101 km
Bologna-Lido di Savio

Omrijden
Ik begin in te pakken en op de weg langs de begraafplaats is het nog rustig. Overigens was de overnachting op de begraafplaats rustiger als op menig camping.
Ik ben op weg en nu is de vraag of mijn GPS de goede route pakt. Na 10 km op de SS9 moet ik via een secundaire weg naar Massa Lombarda . Zonder problemen vind ik de weg. Bij de autosnelweg A14 verbaas ik mij over een vrij groot bedrijfspand wat met veel grond er omheen wat niet meer in gebruik is. Ik heb dat op mij andere reizen ook gezien. Blijkbaar vertrekt het bedrijf en laat men het pand gewoon verloederen. Na de snelweg kom ik door de Povlakte. In Massa Lombarda vind ik een Lidl supermarkt en vul mijn voorraad melk aan. Terug op de route SP53 begin ik aan de Via Martiri del Liberta op een bankje met mijn ontbijt. Ik fiets nu door de stad. Mijn GPS wilde mij steeds laten omrijden, maar nu begrijp ik het. In de dorpen door het centrum wil men geen zwaar verkeer, daarom zijn het eenrichtingswegen.
De volgende grote plaats is Lugo met in het centrum op het Largo del Republicca, het imposante francesco balacra monument waar ik al om 10 uur ben.

Ik kan het niet plaatsen waarom zo’n groot monument midden in de oude stad staat. Dat moet ik nog eens op Google opzoeken. Na een paar rondjes om het imposante monument ga ik verder door een landbouwgebied richting Ravenna.

Wielrenner

In de buurt van Traversara groet een man mij en hij wil duidelijk wat weten. Hij is wat klein van stuk en blijkt wielrenner te zijn. Hij praat goed Engels; tenminste Engels wat ik met mijn beperkte woordenschat goed kan verstaan. Hij gaat het weekeinde de Apenijnen in, om met vrienden twee dag te fietsen. Hij heeft veel bewondering voor mijn tocht en hij vertelt mij dat hij euro munten verzamelt en vraagt of ik een munt heb met de afbeelding van onze koning Willem Alexander. Hij heeft daar nog geen munten van. Nu ben ik nooit zo happig om de portemonnee zomaar voor de dag te halen bij een vreemde langs de straat. Maar in dit geval lijkt het mij wel vertrouwd en kijk ik welke munten ik heb. Van alle muntstukken is er maar één euro met de afbeelding van de koning. Ik geef hem de euro en zeg er bij dat ik dan wel een foto van hem wil hebben.

Dante
Bij San Michelle verlaat ik de SP253 en fiets nu echt naar Ravenna via een brede Boulevard.
Via de GPS vind ik het centrum en drink op een terras een pilsje. De prijs van 4 euro per flesje is ruim, maar dat is dan ook mijn eerste en voor deze reis mijn laatste terras. Door de smalle straatjes van de stad kom ik langs de alle bezienswaardigheden van Ravenna. Klein maar mooi is de Tombe van Dante bij de basiliek San Francesco. Helaas kan de de wereld beroemde mozaïeken niet bezoeken omdat ik mijn fiets met tassen niet buiten durf te laten staan.

Basilica di San Francesco
Mausoleum van Galla Placidia

Ik heb een goede indruk van de stad en besluit naar de kust te gaan. Buiten de stad is het grote pretpark Marabilandia en het is van verre te zien met achtbaan en reuzenrad. Mijn route gaat daarna naar de kust door een bosgebied. Het is echter een weg met splitverharding en het stuift heftig als er een auto passeert.
Nu kom ik bij de steden langs de kust en daar moeten de campings zijn. Bij Cervia vind ik camping Internationale. Een soort super camping met veel vaste staanplaatsen. Na het inschrijven en betalen fietst iemand mee en wijst mij een vrije plek tussen de vaste staanplaatsen.
De grond is keihard met veel stenen en dan ben ik blij dat mijn tentharingen oude fiets spaken zijn en gemakkelijk in de grond gaan.

Leuke buren
Het eerste wat ik ga doen is eens lekker douchen. Dat is er gisteren bij in geschoten toen ik op de begraafplaats overnachte. Al het zweet spoel ik er af want ook vandaag was het weer boven de 30 graden.
Na het douchen begin ik met het eten. Bij mijn buren, een man en vrouw begin veertig jaar, zie ik een stoel. Ik wijs de stoel aan en natuurlijk mag ik die gebruiken. Buiten hun caravan is een opslag van allerhande vis spullen en bij de meeste caravans staat een geïsoleerd vat met water. Niet dat men altijd water drinkt. Als ik na het eten van mijn spaghetti en mijn flesje wijn de stoel wil terugbrengen zijn mijn buren erg nieuwsgierig geworden wie deze eenzame man is. Er is echter één probleem; ze spreken alleen maar Italiaans.

Nu komt de techniek ons te hulp. Google Translate verbindt alle talen. Eerst leg ik met handen en voeten uit Holland, vliegtuig Bologna, dan op de bici naar Ravenne en de camping. Maar dat is niet genoeg. Ik geef ze een visitekaartje en als ze de overige tochten door Italië zien willen ze meer weten. Google translate bewijst ons goede diensten. Het kost wel de nodige tijd, maar het wordt mij duidelijk dat hij op een metaalfabriek in een dorp tegen de Apenijnen werkt. Omdat de buren het allemaal zo leuk vinden moet ik nog een biertje met ze drinken. Tegen de tijd dat de Italianen op de camping beginnen te leven ga ik mijn tentje in. Een mooie dag is het geweest.

…………………………………………………………………………………………………..
Dag 4
Zaterdag 23 juli 2016
101 km
Lido di Savio-Urbino

Rimini
De dag begint al goed. Nog geen 2 km van de camping staat een bord naar Rimini. Ik twijfel en ga toch rechts, ondanks dat het tegen mijn richtingsgevoel is. Na 2 km begin ik toch erg te twijfelen. Dit gaat niet goed en ik besluit terug te gaan. Bij de kruising ga ik op mijn gevoel naar het zuiden langs de kust naar Rimini. Het is nog 35 km naar Rimini. Ik heb gisteravond via Whats up met Enerio Fagalati in Rimini contact gehad In Rimini heb ik na 35 jaar een ontmoeting met Enerio Fagalati. Ooit ontmoette ik hem in Pieterburen, waar hij was om een film over zeehonden op te nemen. We spreken af in het centrum van Rimini. Dat kan best moeilijk worden want Rimini is een grote stad. We hebben afgesproken op de ‘mean sqaere’ bij een bloemenkiosk. Het zijn natuurlijk marginale omschrijvingen, maar zoals gewoonlijk; we zien wel.
De route langs de kust doet mij denken andere kustroutes; hotels, stand paviljoens en parasols op het stand en dat kilometer na kilometer. Een soort ‘niets doen vakantie ‘. Blijkbaar maken veel Italianen daar gebruik van. Opstaan en ontbijten in het hotel, gevolgd door een korte wandeling naar de strandclub. Daarna een plek onder een parasol met bediening aan je tafeltje en zo breng je de dag door. Parasol, zon, drinken, telefoneren en roken. Dat laatste is blijkbaar standaard bij Italianen. Het is niet mijn vakantie.

35 jaar geleden
De afspraak met Emerio is om 10 uur en op enig moment stop ik en geeft de GPS een route aan langs een rivier naar het centrum. Op enig moment heb ik het idee in het centrum te zijn, Ik ben om 9:41 uur op plein Piazza Cavour. Ik besluit Enerio te bellen en hij blijkt vlak bij te op Piazza tri Martiri(plein van de drie martelaren. te staan). https://it.wikipedia.org/wiki/Tre_Martiri Een paar minuten laten omhelzen wij elkaar na 35 jaar en halen herinneringen op.

Bij de bloemenkiosk kan ik de fiets stallen. De man en vrouw die eigenaar van de kiosk zijn krijgen het verhaal van mijn fietstochten te horen en ik moet met hen op de foto. Enerio is vroeger politie officier geweest en was met vrienden in Nederland voor de film over zeehonden. Als we op een terras bij antica Cafetaria Di Cerbara Loris & C. aan de koffie zitten, wij praten Engels, zeg ik:”Enerio wacht even. In mijn telefoon zoek ik het nummer van Leni ’t Hart.
“He, Lenie ik ben op de fiets in Italië en ik zit bij een bekende die je even wil spreken.” Daarna krijgt mijn mobiele beltegoed een flinke aanslag, maar als ik zie hoe ze elkaar begroeten en bijpraten is dit de bijzondere ontmoeting meer dan waard. We praten nog een tijdje, maken foto’s, maar dan is het om 10:30 uur tijd om verder te gaan. Ik vertel Enerio dat ik nog naar Urbino wil en dat is nog wel 60 km en het laatste stuk gaat de bergen in.

De route de stad uit langs het vliegveld gaat voorspoedig. De route komt bij het vliegveld van Rimini uit op de vis Flaminio. Als ik de kaart goed bekijk had ik op het plein van de drie martelaren gewoon rechtdoor kunnen fietsen. Enerio vertelde mij dat plein het begin was van de via Flamino de weg uit de Romeinsetijd die naar Rome loop, net als de Via Appia die vanaf het zuiden naar Rome loopt. Ik zal de weg niet helemaal volgen want bij Cubbio wil ik verder naar de andere kust.

De val.
Nog 20 km volg ik de kustroute maar dan heb ik het ook wel weer gezien en moet ik nog 50 km door de bergen. In San Giovanni maak ik van 12:24 tot 12:45 uur pauze en eet voldoende. Nu begint de klim van zeeniveau naar Tievullia op 157 m hoogte.
Met veel gehijg en een temperatuur boven de 35 graden trap ik naar boven. Daar wil mijn GPS dat ik van de hoofdroute af ga. Even gaat het naar beneden en daarna moet ik weer genadeloos omhoog naar de hoofdweg in het dorp. Dan gaat het weer stijl naar beneden en kom ik op een grintweg.

Ik besluit om te keren als ik van een stukje asfalt weg weer op een grintweg kom. Als ik wil draaien verlies ik mijn evenwicht en val op mijn rug en de fiets met tassen komt boven op mij te liggen. Ik werk de fiets van mij af en constateer dat ik alle ledematen nog kan gebruiken. Dit had de tweede dag al flink fout kunnen gaan. Het had nog uren kunnen duren voor iemand over dit verlaten weggetje was gekomen.
Mijn besluit staat vast ; ik kom niet meer van de hoofdweg met een nummeraanduiding af. Als een soort straf moet ik weer een heftige klim maken naar de hoofdweg.

Kabeltje
De rest van de route gaat door een dal en klimt naar Urbino wat op 312 m hoogte ligt. Dan doen de 20 kg bepakking op de fiets echt zeer. Bij de rotonde bij Urbino denk ik dat ik er al ben. Toch moet ik nog 8 km naar de camping die hoog op de berg ligt. Ik mag een plekje uitzoeken wat ik leuk vind. Mijn telefoon begint al aardig leeg te raken en ik besluit mijn iPhone met een externe batterij op te laden. Na enige tijd constateer ik dat de telefoon niet oplaad. Uiteindelijk blijkt er een breuk in mijn iPhone kabeltje te zitten. Wat nu. Telefoon is onmisbaar om de buitenwereld te laten weten waar ik ben.

Ik loop de camping op en vind een jong stel uit Nederland en vraag of ze mogelijk een iPhone 6 hebben. Die hebben ze en ik mag het kabeltje lenen. Nu laadt de telefoon wel op echter rond 20 uur komen ze het kabeltje weer halen en mijn telefoon batterij is voor 60 % geladen. Ik zet de telefoon morgen overdag maar uit en zie dan wel weer verder.

…………………………………………………………………………………………………..

Dag 5
Zondag 24 juli 2016
68 km
Urbino-Gubbio

 

Berg etappe
Bij het opstaan is het dreigend weer. Net voor ik weg wil komt er nog een bui regen op de tent. Het is zondag en vandaag heb ik een rit door de bergen van ca 60 km naar Gubbio.
Ik besluit kalm aan te doen. Toch moet ik mijn tentje na een uur nat inpakken. Het is bewolkt maar wel droog. Wat ik gisteren berg op moest doen gaat nu naar beneden naar Urbania.
Bij de rotonde kan ik naar Fermignano. Daar vind ik een Conrad supermarkt en daar breng ik mijn eten en drinken op voorraad. Het is zondag en een rit door de bergen moet je zeker niet beginnen met te kort aan eten en drinken. Je moet het wel allemaal meeslepen, maar zonder eten of drinken kun je geen prestatie leveren.
Na de supermarkt moet ik de SP43 op, een slingerweg door de bergen. Op enig moment is er een tunnel, maar die is verboden voor fietsers. Ik moet verder over de oude slingerweg naar Aqualagna.
Het laatste stuk door de berg is berg af met haarspeldbochten. In het centrum begint het heftig te regenen. In een bushokje trek ik mijn regenkleding aan en wacht een half uurtje. Zondagmorgen zijn er ook veel wielrenners die de regen trotseren en ik besluit ook maar verder te gaan. De hele ochtend heb ik regen.

Lampjes aan.
Ik rij wel door het dal, maar toch gaat het omhoog over de SP3 naar Gagli. Imposant gaan de bergen omhoog in het soms smalle dal, waar ik grotendeels op een vierbaansweg met middenberm fiets. Regelmatig kom ik bij tunnels van een paar honderd meter tot meer dan een kilometer lengte. Voor ik de tunnel in ga zet ik alle lampjes op de fiets en helm aan. Het knipperlicht achter op de helm werkt goed. Het geluid in de tunnel is oorverdovend. Ik blijf goed rechts rijden en kijk regelmatig in mijn spiegeltje. Als er een auto achter mij aan komt beweeg ik mijn hoofd zodat het lampje in ieder geval goed is te zien. Ik ben in de tunnels niet bang, maar ik kan mij goed voorstellen dat veel mensen dit niet durven. Ik let ook goed op dat er geen afval, hout of auto onderdelen langs de kant liggen. Ik wil daar in een tunnel niet graag op vallen.

Bij Cantiano is een splitsing en ga ik verder over de SP452 naar Gubbio. Net voor Gubbio kom ik nog een keer door een lange tunnel en daarna daalt de weg af naar de stad. Ik heb de nodige hoogtemeters gemaakt en mag nu weer afdalen. Mijn camping ligt 4 km west van de stad.
Het inschrijven wordt door een oma gedaan. Later komt de dochter en neemt het over. Er zijn maar weinig gasten en ook hier mag ik zelf de plaats uitzoeken. Op weg naar de camping zag ik in Gubbio een Super Coop winkel. Na het installeren van mijn tentje ga ik daar boodschappen doen. Het is een groot winkelcomplex en zowaar is er een telefoonwinkel, die helaas op zondag dicht zit. Morgen om 09:00 uur is de winkel open. Ik zal er morgen nog een keer heen moeten voor een kabeltje.

Gehandicapten.
Als er nieuwe gasten op de camping komen valt dat direct op. Niet zo gek omdat het vrij open is en er met mijn tent er bij maar twee tenten staan. Rond 18:00 uur komt er een busje met een Duits kenteken de camping oprijden. Van mijn krukje voor mijn tentje bekijk ik het. Een zeer slecht lopende man stapt uit. Ik schat hem begin veertig. Hij loopt naar de achterklep en haalt er een rollator uit. Hij gebruikt die als steun. In het busje zit nog een vrouw, maar die blijft zitten. De man begint nu een rolstoel in elkaar te zetten. Eerst komen losse wielen uit de bus en dan het zitting gedeelte. Als de rolstoel klaar is loopt hij achter de stoel met breed uitslaande benen, naar de deur waar de vrouw zit. Zij hijst zich in de rolstoel en de eerste rit die ze maakt is naar het toilet. Het kost veel inspanning door het gras en over het pad. Na het toilet gebruik zetten ze de bus in de buurt van mijn tentje. De man begint ook een tentje op te zetten. Dit kost veel inspanning om de haringen de grond in te krijgen en de vrouw kan niet helpen. Ik kan de neiging om te helpen niet onderdrukken. Als het dreigt te gaan regen loop ik naar het stel en vraag in het Duits of ik kan helpen. Ja graag is het antwoord en ik voel mij schuldig dat ik niet eerder ben gegaan. Het tentje blijkt voor de opslag van de rolstoel en de rollator. Ze slapen in de bus.
We komen aan de praat Ze komen uit Rulingen in uit Zuid Duitsland. Hij is 46 en kan nog net iets lopen. Zij is 34 jaar en heeft een dwarslaesie en kan alleen de armen gebruiken. Toch lukt het allemaal en ze komen vandaag ook uit Urbino en maken een rondrit in Italië. We praten nog we over mijn fietstocht, maar ik heb veel bewondering voor deze mensen met een handicap, die zelfstandig willen zijn en ondanks hun handicap dit gebied in de Apennijnen bezoeken.

…………………………………………………………………………………………………..
Dag 6
Maandag 25 juli 2016
km
Gubbio-Assisi

Weer berg op
8:50 uur ben ik klaar voor vertrek. Eerst moet ik weer 4 km naar Gubbio. De stad ligt tegen de bergen op 450 m hoogte. De wolken hangen nog laag boven de stad. De route ken ik van gisteren en ik loop rechtstreeks naar de telecom winkel. In het Engels vraag ik een snoertje voor de iPhone 6. Ik zie dat ze de snoertjes hebben, want de man pakt er direct één uit het rek. Kosten, 18 euro en dat voor 1 klein snoertje. Toch ben ik blij dat ik de telefoon weer kan opladen. Mijn telefoon gaat direct aan een externe batterij. Nu weer terug naar de weg bij de camping en dan de bergen in. Het is lekker weer en het gaat straf omhoog naar 666 m hoogte. Regelmatig moet ik stoppen om de hartslag weer op peil te krijgen. Na 18 km kom ik op 666m, het voor mij hoogste van deze dag en ga eten met een prachtig uitzicht op het dal van Gubbio waar ik vandaan kom.

Bij Petrinano ben ik de bergen uit en kom redelijk in de omgeving van Asisie. Het is tijd om bij een kleine Conrad supermarkt de boodschappen te doen. Het is nu 13:39 uur en dan hoef ik niet meer te zoeken. Het is een kleine buurtsuper in een vergroot woonhuis. Kruip door, sluip door, in te smalle gangetjes vind ik het nodige eten.
Met de nieuwe voorraad ga ik op weg. In Torbibetto op de Sp 248/1 vind ik een prachtige picknickbank. Hier maak na 42 km een lange pauze voor ik naar Assisi ga.

Militairen

Na de pauze komt Assisi na een paar km al in beeld. Ik moet terugdenken aan aan mijn eerste tocht naar Rome toen ik via de zelfde weg naar Assisi kwam. Hoog op de berg ligt de Basilica Di San Francesco Di Assisi. Weer sta ik met verbazing naar de mooie stad te kijken. Ik maak veel foto’s en begin dan aan de laatste kilometer. In de benedenstad is een grote parkeerplaats en een toegangspoort Ik besluit op de fiets richting basiliek te gaan. Dat valt er knap tegen want het zijn steile weggetjes. Toeristen kijken soms verbaasd als ik omhoog fiets.

Op enig moment kom ik onder een poortje door op een pleintje en kan de Basiliek zien liggen. Een aantal agenten wil uit belangstelling weten waar ik vandaan kom en als ik dat vertel ben ik direct weer het middelpunt van de belangstelling. Ik kan alleen via twee soldaten naar de basiliek.

Die zijn resoluut, de fiets mag niet mee.

De fiets daar laten staan vinden ze ook niet goed. Wat ik ook probeer het lukt niet. Ik moet de fiets maar buiten de poort bij een hotel zetten. Dat vind ik zelf geen goed idee met al mijn tassen aan de fiets. Dan besluit ik maar om de basiliek over te slaan. Uiteindelijk ben ik er al een keer in geweest in 2009. De bewaking van kerken en pleinen is flink opgevoerd uit angst voor terroristische aanslagen. Ik kan het wel begrijpen en vorig jaar in Parijs was dat ook al zo.

Vertrouwd
Dan besluit ik door de stad naar de camping te fietsen. Dromen toeristen zeulen zich door de stad. Als ik bij de buitenpoort kom is het nog ca. 2 km berg op naar de camping. Het voelt als een vertrouwde plek en na het inschrijven heb ik snel een plekje gevonden. ’s avonds drink ik op het terras nog een biertje en bekijk de families die rond 21:00 uur nog zitten te eten. Een dat allemaal ik een terras in de buitenlucht, maar bij temperaturen boven de 20 graden kan dat prima.
Het was een korte maar heftige rit met flinke hoogte verschillen.

…………………………………………………………………………………………………..
dag 7
Dinsdag 26 juli 2016
 96 km
Assisi- Cetona/Piazze

2016 Bologna-Rome

Dwalen

Vanaf de camping maak ik een afdaling naar Bastia Umbra. Het eerste stuk gaat prima maar in de stad kom ik, ondanks de GPS, aan het dwalen op een industrieterrein. Als ik het beeld van de GPS helemaal uit zoom zie wel de route op de kaart. Dan fiets ik maar op mijn gevoel naar het noorden tot de route weer in beeld is. Dat is niet altijd eenvoudig toch lukt het,maar het kost meer dan een uur voor ik weer goed richting Perugia ga. Het is niet direct een gebied wat indruk maakt en de weg slingert langs de  SS75. Zelf fiets ik op de SR 147.

Deze weg had ik vanaf Assisi helemaal tot Perugia kunnen hebben. Na Ponte Giovannie begint de weg weer flink te klimmen. De snelweg gaat daar een tunnel in, maar ik mag weer het vertrouwde klimwerk verrichten. Het zal vandaag nog wel vaker voorkomen. De stad Perugia ga ik niet in anders haal ik niet de geplande afstand. Het is een grote stad en ook de buitenwijken zijn zeer druk.

Meer van Trassimeno

Na Pietria maak ik een ommetje om het meer van Trassimeno te bekijken. Om 11:42 uur vind ik een mooie parkeerplaats met zicht op het meer. Ik nuttig mijn broodjes en constateer dat de meren, allemaal kratermeren zijn en veel op elkaar lijken.

Een nieuw probleem is contant geld. Ik raak door mijn contant geld heen en ik vermoed dat ik niet veel meer in dorpen en steden kom. In het dorpje La Peria Nera heb ik wel een poging gedaan om bij het postkantoor geld te halen, maar die stuurden mij door naar de bank. Dat bleek een automaat te zijn die in het pand stond en de deur was met mijn pasje niet te openen. Nou als dat niet lukt, zal de automaat ook mijn pasje wel niet kennen.

Maar voor elk probleem komt ook een oplossing en ca. 10 km verder staat in een bijna leeg gebied een Spar supermarkt met buiten een bankautomaat. Nu ben ik geen liefhebber van een bankautomaat zonder dat er een bank bij is, maar het moet en ik pin mijn geld en haal ook direct in de Super Spar de voorraad  eten voor vanavond.

De man.

Als ik het dorp Pinicarola in kom fietsen zit er een man voor een  huis en zwaait en wenkt mij. Ik schat hem begin 60 jaar. Als ik dichterbij kom heb ik twijfels aan zijn verstandelijk vermogen. Hij heeft geen tand meer in de mond en praat ook allen maar Italiaans. Wel wil hij dat ik mee naar binnen ga. Of hij mij wat te eten of drinken wil geven weet ik niet, maar hij beeld het uit, door heel snel de tong in en uit de tandeloze mond te doen. Dit komt zo vreemd over dat ik niet weet wat hij wil. Ik weet wel dat ik niet mee naar binnen ga. Of hij eten, een drankje of voor hem andere lekkere dingen in de gedachten heeft is mij niet duidelijk. Ik schut het hoofd en spring weer op de fiets. Was hij nou gewoon gek ?? Ik weet het niet en dan is doorfietsen de beste oplossing.

 

Beschermheilige Karel Houben

Richting Chausi Scalo loopt een prachtige  rechte weg en het schiet lekker op en in de verte zie ik bergen waar ik weer naar boven moet. Tijdens de voorbereiding vond ik op de kaart voorbij Cetona een camping maar de vraag is of de camping er ook werkelijk is.

Het is begin van de middag 13:45 uur, erg heet en ik heb  82 km gereden. Ik zie een schaduwrijk plekje met wat gras bijna bij de ingang van een poort van een oprijlaan. Daar besluit ik onder de bomen een uurtje te rusten. Ik leg het grondzeil naast mijn fiets en ik val vrijwel direct in slaap. De slaap wordt na een half uur wreed verstoord als mijn fiets omvalt en ik onder de fiets wakker schik. Dan besef ik pas dat weer geluk heb, want als de fiets met tassen omvalt en je zou het stuur op je hoofd krijgen, dan zou het zelfs fataal kunnen zijn. Mijn beschermengel, de Heilige Karel Houben heeft mij weer bijgestaan.

Nb: Voor op mijn stuurtas zit een ronde afbeelding van Heilige Karel Houben met achter in de munt een klein deel van zijn mantel.  Deze munt met afbeelding gaat dus altijd mee.

Ik besluit maar naar boven te klimmen. Ik moet nog ca 10 km omhoog.

Als ik vermoed bij de camping te zijn, fiets ik een kilometer van de weg af en vind een huis. Er staat een auto met Nederlands kenteken. Als ik aan bel kijkt een vrouw vanaf het balkon op mij neer en ik vraag in het Nederlands of ze de camping kennen. Nee zegt de vrouw en dan komt er een man bij, die mij op bijna vijandige manier zegt dat dit een privé huis is en er geen camping is. Erg welkom klikt het niet.  Omdat mijn water bijna op is vraag ik voor de zekerheid maar water. De vrouw vult mijn fles en ik dank haar en ga weer op zoek naar de camping. Als ik weer op de harde weg ben zie ik 1 km verder een bordje camping.

Dus toch! De weg er naar toe is een bospad en ik kan mij niet veel voorstellen van de camping. Na 2 km kom ik bij een meertje en uit een schuurtje komt een man van mijn leeftijd. Hij bevestigt dat dit camping Cetona is en gaat met mij mee naar  een huis.  Daarvoor moet ik over een paadje door de olijvenboomgaard de berg op. De woning heeft een prachtig uitzicht op het dal waar ik vandaan kwam. De vrouw verzorgt de inschrijving . Totale kosten 22 euro. Wel duur in verhouding, maar ik heb een plek en de douche en het sanitair zien erg goed uit. Dan weer heuvel af naar de fiets en mijn tentje opzetten.  92 km staan op de teller.

Er zijn 8 staanplaatsen en na een uur komt er auto met caravan. Ik bekijk het rustig als men de caravan met een afstandsbediening op de  plaats wil zetten. Dan blijkt de accu van de ‘mover’ leeg te zijn. De caravan wil men dan met behulp van de campingbeheerder met drie mensen op de plaats zetten. Het gaat iets heuvel af en men kan de caravan niet houden en die loopt met de achterkant vast in een heg, met gevolg de nodige schade aan de achterkant. Ik ga nu toch ook maar helpen en met vereende krachten krijgen we de caravan op de plek.   NB. Toen ik thuis de rekening van de camping nog een bekeek zag ik een telfout van 10 euro. Dus was het eigenlijk maar 12 euro voor de overnachting en dat was een redelijke prijs.

 

…………………………………………………………………………………………………..
Dag 8
Woensdag 27 juli 2016
km
Cetona-Piazze-Proceno

 

Medicijnen.

Ik heb vandaag een heel korte route van 35 km. waarbij ik het idee had dit ik het meest berg af zou gaan. Dat is minder waar. Eerst gaat het berg op tot San Casciano bei Bagni daar heb ik uitzicht op het uitgestrekte dal en heel in de verte herken ik  het dorp Proceno boven op een berg. Eerst ga ik om 08:00 uur genieten van het uitzicht en mijn ontbijt maken. Ik heb alle tijd.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het is druk langs het kinderspeelveld waar iets verder de doctor en apotheek zit. Mensen van mijn leeftijd zie ik met handen vol medicijnen langs lopen. Ik heb zelfs nog geen hoofdpijn tabletten mee.

Na mijn ontbijt stop ga ik eerst een stuk naar beneden, maar ook gaat het nog regelmatig omhoog. Ineens liggen er een paar honden op de weg en in een auto zit de schaapherder. De kudde graast langs de weg onder de bomen en struiken.  Als ik de hoofdweg SR2 naar Aquapendente bereik weet ik dat ik weer 5 km naar boven moet naar Proceno. Omdat ik daar toch langs kom haal ik maar eten en drinken. In een soort grot is een groente winkel en verkopen ze wijn uit het vat. Daar neem ook maar een fles van mee. Het blijkt later uitzonderlijk lekkere wijn te zijn voor 2 euro. Bij de kruidenier moet ik alles aanwijzen wat ik wil hebben en achter de toonbank ligt. Ik merk dat de kruidenier wil weten waar ik vandaan kom. In Proceno komen nooit fietsers. Zelfs auto’s rijden er weinig. Ik geef de kruidenier een visite kaartje en vertel in mijn beste gebarentaal dat ik naar Dariano Rossini  ga en op de camping blijf. Ja die kent hij wel, maar hij wil weten of ik op de fiets uit Nederland kom. Achter op het kaartje staan alle tochten en dan worden zijn ogen groot van verbazing. Als een held word ik uitgeleide gedaan, nadat ook een andere bezoeker van het winkeltje van mijn fietsdaden weet.

Nu moet ik nog naar de boeren camping. Het is het vijfde jaar dat ik hier kom en ook nu heb ik mij een rustdag beloofd en dat moet je letterlijk nemen. Het is hier zo mooi stil dat je er van kunt genieten. Net als andere jaren ben ik alleen op de camping.  Bij aankomst is Dariano Rossini, in zijn gebruikelijk camouflage broek bezig met het plaatsen van een gastank. Een grijns op zijn gezicht en wij begroeten elkaar hartelijk en hij lacht dat ik er weer ben. Ik heb via Facebook aangegeven dat ik zou komen en kent ook de fietsroute, dus was ik aangekondigd. Er volgt veel Italiaans wat ik niet begrijp. Zijn vrouw Marina en oma Anna van 81 jaar komen mij begroeten en ik zie vrolijke gezichten. Ik ben weer welkom.

Op de gebruikelijk plek naast de houten tafel zet ik mijn tentje op. De dag vliegt voorbij met luieren, slapen in de hangmat, prutsen en niets doen. Ik heb nu vanaf Nederland 572 km gereden. waarvan de laatste 200 km nogal heftig waren in de bergen.

 

…………………………………………………………………………………………………..
Dag 9
Donderdag 28 juli 2016
km 12
Proceno (rustdag)

Het is een rustdag en ik ga de omgeving van de boerderij eens verkennen. Nu ik weer Wifi van de boerderij heb kan ik ook Facebook weer eens goed bijwerken. Dagelijks heb ik de afgelopen 8 dagen een kort bericht op fb gezet en je merkt hoeveel mensen meeleven. Misschien wel een beetje jaloers zijn, omdat ik doe wat ze zelf ook best graag zouden willen doen, maar niet kunnen of durven.

Het wordt weer een stralende dag en ik besluit mijn was te doen voor ik naar het dorp ga om weer boodschappen voor vandaag te halen. Wassen is natuurlijk niet echt. Het is meer spoelen in water met zeep. Maar dat het een keer een dagje kan luchten aan de waslijn is al een verbetering. Rond de boerderij van 50 ha fotografeer ik veel details en geniet van een fijne wandeling. Wat het eten betreft wordt veel groente in eigen tuin verbouwd.

 

De fruitbomen staan rond het huis. De loslopende schapen zorgen voor wol en vlees. De kippen en eenden leveren ook eieren en vlees. De wijngaard geeft de niet te versmaden huiswijn die in de grot in een 1000 liter vat op de gebruiker wacht.Er is een walnotenboomgaard, akkerbouw en een steengroeve. Rond het het zijn meerde kamers te huur. Omdat de boerderij aan het einde van een doodlopende weg ligt en de hoofdweg ook ongeveer 2 km, is het ook overdag heerlijk stil.

Achter mijn tentje loopt een pad naar beneden en ik vermoed dat ik zo wel 2 km kan afsnijden richting Proceno. Ik ga het op de fiets proberen als ik in Proceno boodschappen ga doen. De eerste kilometer gaat prima, maar dan wordt het een smal bospaadje moeilijk begaanbaar en gaat stijl naar beneden. Deze week heb ik al twee keer met een val geluk gehad en ik wil het noodlot niet tarten. Ik ga terug. Als ik hier wat krijg op het steile en verlaten bospaadje, kan het wel eens lang duren voor ze mij vinden. Ik moet terug en zo maak ik weer extra kilometers voor ik in Proceno ben. De winkelier begroet mij vriendelijk, ik ben nu een bekende. De rest van de dag gaat ‘verloren’ aan wassen, koken en slapen.

………………………………………………………………………………………………………………………….

Dag 10
Vrijdag 29 juli 2016
km 105
Proceno-Marina di Pecina Romana (camping village)

Gewijzigde route

Om 06 uur verlaat ik de camping en fiets in de wolken die nog om de berg hangen richting Saturnia Therme. Tot Elmo heb ik eerder al eens gefietst. Ik was toen op een dagtocht op weg naar Saturnia maar raakte de route kwijt en ben toen teruggegaan naar Proceno. Nu blijf ik prima op de route. Toch heb ik weer twijfels als de harde weg ophoud en in een zand weg over gaat. Ik had besloten om niet meer op zandwegen te rijden, maar nu doe ik het toch. Gelukkig maar een kort stukje en ik ben weer op de harde weg. Na een paar kilometer heeft de route weer een onverharde weg. Hier staan zelfs bordjes van mountainbiken en nu besluit ik toch maar op de harde weg te blijven. Met een snelheid van 5 km per uur fiets ik naar San Martino Sul Fiora op 450 m hoogte, Na kilometer 53 km kom ik langs Saturnia wat op de top van een berg ligt. Ik wil maar de thermen bij de molen en dat ligt nog een paar km verder.

om 10:50 uur kom ik bij de thermen. Op de parkeerplaats begint het al druk te worden. Ik stal mijn fiets goed in het zicht bij de ingang en loop dan naar de thermen. Naast een gebouwtje wat de molen is, komt een beek via een waterval maar beneden. Er zijn verschillende kleine kommetjes waar het water van 37 graden over de rand stroomt. Het water wordt in een vulkaankrater opgewarmd en stroomt dan naar de waterval en de bekkens.

 

Bij rotswand vind ik een plekje voor mijn fietstas en in de zwembroek met de fietstas steeds in het zicht geniet ik net als veel anderen van het zwavelhoudende warme water. Het is een heel bijzondere ervaring. Na 3 kwartier is het nieuwe er weer af en wil ik verder.
Wat er in het water gebeurde weet ik niet,  maar ik had het idee om vanaf de Thermen,  via Tuscania en Vitralla, waar ik eerder was, naar Rome te fietsen.

Adriatische -Middellandse zee

Ineens bedacht ik dat het toch veel meer bijzonder zou zijn om van de Adriatische zee naar de Middellandse zee dwars door Italië te fietsen. En dan is er het voordeel van alleen fietsen. Vrij snel heb ik met mij zelf overtuigd en besloten naar de kust te fietsen. Op de GPS zet ik een punt aan de kust en dan zie daar wel verder of er een camping is. Ondanks het feit dat ik naar de kust fiets moet ik tot Manciano nog flink klimmen. Na kilometers kom ik bij Montalto di Castro. Ondanks dat de GPS linksaf aan geeft fiets ik door en kom op een vierbaans snelweg en moet rechts af naar het noorden. Bijna 5 km moet ik fietsen voor ik bij een brug kom en aan de andere kant van de vierbaansweg weer 5 km terug kan. Vrijwel direct van de snelweg af zie ik een bord camping in Montalto Marina, dus aan de kust. Het is een gigantisch grote camping waar ik om 18:00 uur na 100 km aan kom.

’s Avond begin ik op mijn GPS een route naar Rome te maken. Het is nog 130 km naar Rome. Het spookt door mijn hoofd. Als ik morgen op zaterdag Rome haal kan ik zondag naar de Mis in de kerk der Friezen. 3 Jaar geleden was ik ook in de kerk, als afsluiting van de fietstocht  en die ervaring was zo intens, dat ik besluit om er aan te beginnen. Of ik het haal? Is het bij de hoge middag temperatuur en nog flinke bergen, niet teveel op 1 dag? We zien wel.

…………………………………………………………………………………………………..
Dag 11
Zaterdag 30 juli 2016
km
Marina di Pecina Romana (camping village)-Rome (camping Flamio)

Om 06:45 uur zit ik op de fiets met als doel Rome. De camping is nog in ruste. Gisteravond toen ik mijn tentje in kroop begon de camping om 21:30 uur net te leven.
De eerste grote stad waar ik heen moet is Civitavecchia een naam waar ik nog steeds op oefen.De route langs de kust is door een landbouw gebied en helemaal vlak en dat schiet lekker op. Er worden veel tomaten geteeld. Als ik er eens een paar van het land haal en opeet smaken ze heerlijk. Het zijn wat langwerpige tomaten. Later hoorde ik pas dat het zoete paprika’s zijn, maar ik wist helemaal niet dat die bestonden. Ik merkwaardig vond ik twee mannen die brammen aan het plukken waren. Dichtbij plukten ze de bramen met de hand. Als ze verder in de struik hingen, hadden ze een knipschaar van ca. 1 meter een dan knipten ze de takjes met bramen er af. Om 10 uur ben ik in Civitavecchia. Het is een grote havenstad waar veel Cruiseschepen aanleggen. Maar grote steden zijn ook plaatsen waar je goed moet opletten en daardoor weer meer kans hebt om verkeerd te rijden. Omdat Rome als eindbestemming in mijn GPS staat zoekt deze ook steeds de kortste route. In dit geval wil de GPS mij weer door de bergen laten rijden. Ik heb in Civitavecchia al bijna 2 km naar boven gereden als ik besluit om terug te gaan naar de stad en een weg langs de kust te zoeken. Dit zijn wel vaak de drukste wegen. Na Santa Severa zie ik Brassiano op de borden staan en besluit ik die weg maar te nemen. Het is 27 km, maar de gaan alleen naar omhoog, Maar dan heb ik al wel 82 km gereden.
Mijn water dreigt op te raken en als ik uit de bergwand helder water zie stromen bedenk ik mij niet. Eerst was ik al het zweet van mijn verhitte gezicht dan drink van het heldere water en vul ook nog mijn veldfles. Heel veel mensen durven geen bronwater te drinken. Ik heb de hele tocht overal gewoon water uit de kraan gedronken. Ik ben er nog nooit ziek van geweest. Blijkbaar heb ik een sterk gestel. Hoe verder ik maar Brassiano kom hoe meer ik vastberaden ben on door te fietsen naar Rome. Het is nog 50 km en later blijkt dat ik 140 km heb gereden. 15:22 uur ben ik bij Brassiano en moet eerst eten. Alles wat ik aan eten heb prop ik naar binnen en begin aan de laatste kilometers. In Rome geeft de GPS weer een bijzondere route maar nu volg ik het maar ondanks dat ik veel moet klimmen en weer een stuk autosnelweg moet rijden. Om 18:30 uur sta ik aan de poort bij camping Flaminio. Het is een vertrouwd gevoel. Na 812 km ben ik in Rome. Ik zet mijn tentje op en  toch nog ga bij de supermarkt Conrad. net buiten de camping, eten en drinken halen.

Ik verbaas mij over mijn conditie. Op mijn leeftijd met in de middag een temperatuur boven de 30 graden. Heel veel berg op en toch nog 139 km gereden. Ik kan het nog en ben voor de vijfde keer in Rome. Dat pakken ze mij niet meer af.

…………………………………………………………………………………………………..

Dag 12
Zondag 31 juli 2016
km 28 jm
Rome

Zoals gebruikelijk ben ik vroeg wakker. Om 6:30 uur ben ik helemaal klaar met slapen en ga naar het toiletgebouw. Er zij alleen drie oudere mannen. De jeugd slaapt nog, Als ik terug ben begin ik wat spullen in te pakken voor mijn tocht naar het centrum van Rome. Het is acht kilometer en de weg ken ik. Bij de muren van het  Vaticaan staat een gigantisch lange rij met mensen die ergens aan de zijkant naar binnen gaan. In voorgaande jaren heb ik dat nog nooit gezien. Het plein voor  de Sint Pieter is leeg. Als het 9:50 uur is kan ik wel naar de kerk Der Friezen gaan. Maar daar zit het hek nog dicht. Als ik eens goed op mijn horloge kijk, zie ik dat het pas 8:50 uur is. Heb ik mij de hele morgen al een uur vergist. Om bij de kerk der Friezen een uur te wachten is niet leuk. Op het Pietersplein is ook niets te beleven, dus besluit ik maar de stad in te fietsen. Via de Citadel en de brug de Engelen ga ik naar Plazza Novque.  Men is bezig de tafeltjes van de terrassen rond het plein weer in te richten. Een kleine vuilniswagen bezoekt de restaurants om glas op te halen. Hij heeft de autoradio zo hard aan staan dat het halve plein kan meegenieten. Als hij uitstapt zet hij gehoorbeschermers op. Ik frons de wenkbrauwen. Hij haalt uit twee containers plasticzakken en spreekt verwijtend naar een horeca personeelslid op het terras. Blijkbaar mag er alleen glas in de bakken. Daarna gaan de containers omhoog en valt het glas in de vuilniswagen. Dan klinkt oorverdovend glas gerinkel. Honderden flessen breken. Nu snap ik de oordoppen. Vermoedelijk is hij de oordoppen wel te laat gaan gebruiken, ander had hij de muziek in de auto niet zo hard aan hoeven hebben.

Als ik enige tijd de mensen zo bekijkt, zie je ook vreemde gasten, die bij het plein horen. Een man met voor de temperaturen rond de 20 graden heeft een te dik jasje aan. Hij roept naar alle meeuwen en Duiven. Een 60 jarige man met een prachtig overhemd met lange mouwen en manchetten ziet er zeer verzorgt uit. Helaas zijn zijn schoen zo schuin of gesleten dat ze aan vervanging toe zijn. Hij groet iedereen op het plein vriendelijk. Zo is het plein een ontmoetingsplaats van bijzondere mensen, waar ik er overigens ook een ben. Na 45 minuten op het plein besluit ik terug te gaan.

Als ik de brug over de Tiber passeer zie ik aan de westzijde  langs de oever een fietspad, wat door veel fietsers wordt gebruikt. Dat moet ik onthouden. Daar wil ik ook op fietsen.

Om 09:45 uur kom ik bij de trappen van de kerk der Friezen. Ook nu draag ik mijn fiets naar boven. Vroeger was het gebruik dat men als boete doening op de knieën naar boven kroop. Ik draag mijn fiets in één ruk naar boven.

Een man maakt foto’s van zijn zoon. Ik vraag hem ook van mij een foto te maken. Hij komt uit Ter Apel. In de kerk is hij bij het zingen boven iedereen uit te horen.

In de kerk loop ik door naar de voorste banken. Een mevrouw zegt dat ik overal mag zitten met uitzondering van de gereserveerde plaatsen. Dat zijn er maar 4 of 5.
Zo’n 40 tot 50 mensen zitten in de kerk. De dame die de leiding geeft begint om 09:55 uur een verhaal over geschiedenis van de kerk. Ze weet het verhaal goed te brengen, maar het duurt wel 30 minuten. Wat blijft hangen is het feit dat de kerk der Friezen is vernoemd naar alle mensen uit Noord Duitsland, Nederland en Vlaanderen. Die noemde men Friezen. De kerk was een opvangplaats voor pelgrims. Om 10:20 uur krijg ik het gevoel dat mijn fiets buiten niet op slot staat. Ik word onrustig en ga buiten kijken. De fiets staat niet op slot. De Groninger heeft mij afgeleidt en dan ben je de lijn van de handelingen kwijt  Het laatste deel van de uitleg kan ik niet horen.

Aan het einde van de Mis krijgen de pelgrims die aangekomen zijn de pelgrimszegen en het certificaat. Twee pelgrims komen naar voren en krijgen de zegen. Een mooi moment, ik had daar ook weer kunnen staan, maar ik heb niets gezegd en heb al een certificaat. Het is dit moment en het zingen van het Wilhelmus waar ik weer een brok van in de keel krijg. In een flits gaat de tocht met ontberingen, tegenslag en heel veel mooie momenten aan mij voorbij.

Bij het verlaten van de kerk zie ik een vrouw van ca 40 jaar,verbaasd naar mij kijken. Ik ken haar. Het blijkt Evelien te zijn. Ze organiseerde de ontmoetingsdag voor de vereniging Pelgrimswegen naar Rome. Ze loopt jaarlijks twee weken alleen richting Rome om tot zich zelf te komen. Later vertelt ze dat ze met haar proefschrift bezig is. In de twee weken  wandelen moet ze alle stress van het ‘moeten’ van zich af schudden. Een paar woorden. Een paar zinnen. Ik weet wat ze bedoelt.Ik noem het genieten in eenzaamheid.

…………………………………………………………………………………………………..

Dag 13
Maandag 01 aug 2016
km
Rome

Rustdag

Ik noem het maar een rustdag. Je doet ’s morgens rustig aan en gaat dan zonder vast plan op pad. Het engste wat vast staat is een bezoek aan het Sint Pietersplein. Ik neem wat eten voor onderweg mee en kan zo lekker een dag rond zwerven. Via de vierbaansweg ga ik naar het centrum.Als ik langs het Olympisch stadion kom  staat er een poort open. Ik wordt niet geremd door  dat bescheidenheid, dus fiets gewoon rustig naar binnen. Op de atletiekbaan zijn lopers aan het oefenen. In augustus 1960 werden de 17e Olympische spelen in dit stadion gehouden.
In het voorbij gaan groet ik iedereen vriendelijk en zo hoor ik er bij. Ik doe een rondje atletiekbaan die omzoomd is met beelden die elke sport verbeelden.

Het ziet er allemaal zeer verzorgt uit. Het was mij al eerder opgevallen dat juist bij het stadion ook de wegen er zo goed bij liggen. Er zijn vaak internationale wedstrijden en dan wil men goed voor de dag komen.

Fietspad
Na het olympische stadion ga ik op zoek naar het fietspad langs de Tiber. Net voorbij  het stadion vind ik een afrit naar het fietspad wat ongeveer 20 m lager langs de Tiber loopt. Veel fietsers maar ook hardloper gebruiken het fietspad om dat er geen auto’s rijden. Een enkele auto voor de bevoorrading van de vele bars en restaurants langs de Tiber kom je soms tegen. Het fietspad is 10 km lang en loop aan oostzijde van de Tiber door hartje Rome.
Na de tocht langs de Tiber ga ik op zoek naar de Via Appia Antika en passeer de piramide Van Cestius. De 36 m hoge piramide wat de graftombe van Sestius Pyramid_of_Cestius is ligt er wat vreemd naast een drukke weg.

Na de piramide volg ik de stadsmuur en fiets door tot ik bij de poort van de Via Appia kom. Ongeveer een kilometer naar het zuiden is een antiek watermolen die ik bezichtig.

Nu wil ik bij de catacomben gaan kijken. Er fietst een groep Duitsers met een gids en ik fiets daar achteraan als ze de via Appia af gaan en dor een park naar de gebouwen van De catacomben van sint Callixtus.  Ik heb al eens een rondleiding in de catacomben van san Sabastiaan gehad dus hoef ik hier niet meer . Rustig fiets ik door het park en daarna weer over de Via Appia. Het is een groot openluchtmuseum met antieke graven.  Op de terugweg fiets ik door het centrum langs het Coloceum  waar de wegen nu autovrij zijn. Daarna fiets ik bij het …… naar boven , wat een flinke klim is. Van boven heb je een prachtig uitzicht op het oude hart van de stad Rome.

Terug op de camping ga ik mij bezig houden met eten koken. Ook mijn Duitse buren zijn aan het koken op een schuine tafel wat na enige tijd fout gaat en e aardappels rollen over de grond. Ik leen ze mijn kooktoestel om mee verder te koken.

Na nog een goed gesprek met mijn andere fietsende buren, Truus en Johan komen uit Wadenooyen die zondag van uit Nederland zijn aangekomen, ga ik de spullen inpakken om morgen naar de andere kant van de stad naar een camping te gaan. Dan zit ik dichter bij het vliegveld.

………………………………………………………………………………………………….

Dag 14
Dinsdag 02 aug 2016
62 km

Rome-kust

Om 09:30 uur fiets ik van de camping. Eerst haal ik bij de supermarkt naast de camping eten en drinken en ik zie zowaar voor 2 euro een letlampje. Mijn hoofd lampje is kapot en dan merk je hoe vaak je ’s avond en ’s nachts het lampje nodig hebt. Ik fiets naar het sint Pietersplein en geniet weer van de drukte op het plein. Als ik er eens goed over na denk en weet dat ik nog een hele dag voor mij heb dan kan ik beter naar de kust fietsen. Dan ben ik nog dichter bij het vliegveld. Spontaan besluit ik de route te wijzigen. Het eerste deel van de route kan ik nog gebruiken. Op het plein stel ik de GPS in op Ostia en ga op weg. De route de stad uit gaat voorspoedig terwijl ik soms niet goed weet waar ik ben. Bij een viaduct onder een snelweg door ga ik voor het viaduct recht. Ik zie wel dat de route aan de andere kant van de snelweg verder loopt, maar ik kan er niet meer komen. De route gaat over een brug over de Tiber en dan door de wijk Portuense weer richting centrum. Na enige tijd merk ik dat de GPS mij weer op de zelfde route zet en 1 uur en 15 minuten later sta ik weer voor het zelfde viaduct. Nu ga ik onder de snelweg door en dan loopt het foutloos. Ik kom langs sportvelden en prachtige gebouwen.

De weg loopt rechtdoor naar Ostia. Daar volg ik de kust naar het zuiden en buiten Ostia kom ik om 17:00 uur op Camping Internatzionale di Castelfusano. De camping ligt in de bossen langs de kust. Er geen vast plaatsen en ik mag gaan staan waar ik het een leuk plek vind. De rest van de avond is het koken. lezen en een route maken om morgen het vliegveld te verkennen.

…………………………………………………………………………………………………..

Dag 15
Woensdag 03 aug 2016
km
kust-vliegveld

Ik heb weer een route in de GPS naar het vliegveld. De eerste 10 km gaan langs de kust. Om 9:30 uur zijn e parkeerplaatsen en de stranden nog leeg. Bij de monding van de Tiber moet ik eerst een stuk langs de rivier voor ik de brug over kan. Het is een vierbaans weg die recht naar het vliegveld loopt. Helaas staat direct na de brug een bord dat rechtdoor verboden voor fietsers is. Ik moet over de parallelweg via de plaat Isola sacre. Daar kan ik weer over een brug over een zijrivier van de Tiber. Daarna volgt nog een industriegebied en dan fiets ik al langs het vliegveld Fuimicino. Daar volg ik de borden naar de vertrekhal en ga binnen maar eens kijken. Als ik eens navraag doe dan blijkt dat ik in Hal 3 moet zijn. Dat ligt maar een klein stukje verder. Dat moet morgen feilloos te inden zijn. Omdat ik nog voldoende tijd heb besluit ik de Romeinse havenplaats Ostia antica. Ondanks dat ik zeker weet dat ik er dichtbij ben kom ik aan het zwerven en niet op de goede route. De oorzaak er van weet ik nog steeds niet. Na enige tijd besluit ik gewoon op mijn gevoel terug te rijden en pak ik de route naar Ostia weer op.

Ik fiets langs het strand en de parkeerplaatsen en de ligstoelen zijn nu wel redelijk vol. Wat wil je ook anders met temperaturen van 25 tot 30 graden.

En zo sukkel ik langs het strand en dan door het bos waar de publieke dames op een plastic stoel op klanten wachten. Ik wil daar een foto van maken maar wil dat niet zo openlijk doen, dus maak ik tijdens het fietsen de foto’s.

…………………………………………………………………………………………………..

Dag 16
Donderdag 04 aug 2016
km

Vliegveld Rome-Rotterdam-Duiven

Om 05:00 uur gaat de wekker en begin met het inpakken van de tent. Mijn Letlampje heb ik nu wel nodig. Om 06:00 uur fiets ik richting vliegveld.

De route zou ik nu zonder GPS kunnen fietsen en een uur later sta ik in hal B3.
Na een uur heb ik de fiets en tassen vertrekklaar en kan ik de gaan inchecken. Dit verloopt probleemloos. De fiets moet ik bij een scanner brengen en de werknemer geeft alleen wat aanwijzingen en komt zijn stoel niet af. Hij plakt wat stikkers op de ingepakte fiets en dan mag ik de fiets daar achter laten. Het duurt nog tot 09:50 uur voor het vliegtuig vertrekt. Allemaal goed op tijd en 2 uur en 10 minuten later landen we op vliegveld Rotterdam.
Daar heb ik weer een uur nodig om de fiets op te tuigen. Nu moet ik nog 3,5 km naar het centrum waar zoon Henk werkt. Met hem zal ik ‘smddags met de auto mee naar Duiven rijden.
Zoon Henk begroet mij hartelijk. Als we naar het kantoor gaan zegt hij;”Pa,als je je wilt opfrissen, het toilet staat ook deodorant.” Een stille hint ik ruik niet zo lekker meer na 3 weken fietsen. Zijn collega’s zijn vol belangstelling en bewondering.
Zelf ben ik ook vol bewondering en mijn hart ben ik dankbaar, Samen hebben we het weer gedaan. Hoe vaak voelde ik mijn hart niet kloppen tijdens een beklimming van éen van de vele beklimmingen.
Samen hebben we het volbracht

…………………………………………………………………………………………………..