Het is vreemd dat ik eigenlijk alleen de tochten beschrijf, terwijl ik dagelijks op de fiets zit en in Duiven en de omringende plaatsen 90% op de fiets doe. Mijn fiets pak ik eerder dan de auto. 29 december 2023 heb ik de kilometerstand van dit jaar opgeschreven. De teller stand op 4000 km dat is toch 333 km per maand. Natuurlijk is het in de winter minder, maar dat haal ik in de zomer wel weer in.
Voor 2024 heb ik nog geen speciale tochten in gedachten, maar een lange fietstocht richting Rome is wel een wens. Dat zou een mooie uitdaging zijn nu ik in februari 2024 80 jaar ga worden. Op zich heb ik een prima conditie. Vooral door het traplopen in hotel van der Valk in Duiven heb ik een prima conditie. 14 Etages en 244 treden die ik in ca 3,5 min naar boven loop. Overigens kon ik bijna nooit mensen op de trap tegen. Dit jaar is mijn schoondochter een keer mee geweest en zowaar liep ze in het zelfde tempo mee naar boven. bewondering voor haar conditie!
2024-01-31
Poolse fietsroute
Vandaag weer eens een flinke fietstocht van ca 50 km gemaakt in de omgeving van Oosterbeek en Driel. Ik ben voor de Liberationroute organisatie in Arnhem een fietstocht aan het controleren, langs plaatsen waar de Poolsebevrijders bij de slag om Arnhem hebben gevochten voor onze bevrijding. De inzet van de Poolsetroepen wordt wel eens onderbelicht. De route die ik vandaag fietste was ca 50 km. Ondanks het koude weer toch wel warm gefietst en weer plekjes gezien die ik nog niet kende.
Wat gebeurde er bij de slag om Arnhem.
Een deel van de poolse brigade, met zware wapens in Zweefvliegtuigen, komt 19 september bij de Johannahoeve, ten noorden van Oosterbeek, midden in zware gevechten tussen Engelsen en de Duitsres terecht. Hierdoor gaat veel materieel en mankracht verloren. Daarna gooit slecht wee bij Engeland roet in het eten: De hoofdmacht van de brigade vliegt pas 21 september
Toen deze parachutisten eindelijk aankwamen, waren alle landingsterreinen in Duitse handen en waren de resterende Britse troepen bijeen gedreven in Oosterbeek. Daarom besloot het opperbevel om de Polen te laten landen bij Driel op de zuidoever, waar een veerpont zou zijn. Sosabowski is echter furieus omdat er geen enkele concrete informatie voorhanden is over de eigenlijke situatie ter plaatse. Hij vraagt zelfs om bevelen die zwart op wit staan. Deze krijgt hij, inclusief een bevestiging dat de landingszone dezelfde is en dat de veerpont er nog is. De Polen landen onder zwaar vuur. Het is een wonder dat niemand geraakt wordt. De angsten van de Poolse generaal worden waarheid: zij bevinden zich midden tussen de vijanden, zonder zware wapens en met slechts 65 % van de brigade. Bovendien blijkt de veerpont weg te zijn. Kortom: het zit de Polen tijdens Market Garden niet mee.
- Sosabowski besluit dezelfde avond nog om onder dekking van de duisternis met behulp van rubberbootjes troepen over te brengen. De pogingen om de Rijn over te steken slagen slechts gedeeltelijk door intensieve beschietingen door de Duitsers vanaf de hoge oeverwal bij de Westerbouwing op de noordoever. Ongeveer 200 soldaten halen de overkant terwijl tientallen van hun kameraden sneuvelen. Bovendien zijn de Duitsers nu gewaarschuwd zodat een volgende oversteek nog gevaarlijker is.
- Valburg
- Daarom probeert Sosabowski tijdens de zogenaamde ‘Valburg conferentie’ op 24 september om de andere commandanten ervan te overtuigen de Rijn enkele kilometers naar het westen over te steken. Daar is de Duitse verdediging namelijk minder sterk. Zo kan de bijna omsingelde Britse Airborne divisie ontzet worden. De Engelse bevelhebbers houden echter vast aan de oversteekplaats bij Driel.
- In de avond van 24 september wagen de Dorsets van de 43e Divisie van het Britse 30e Legerkorps, het Britse landleger, nog een oversteek. Deze mislukt omdat de Duitsers nog steeds de oversteekplaats onder vuur nemen. Uiteindelijk worden in de nacht van 25 op 26 september de resterende Britse en Poolse troepen vanuit Oosterbeek over de Rijn geëvacueerd. De Slag om Arnhem was voorbij, maar voor de Polen had de nederlaag nog meer kwalijke gevolgen.
- Zondebok
- In december 1944 wordt Generaal-majoor Sosabowski per direct het bevel ontnomen over de eerste Poolse zelfstandige parachutistenbrigade. Montgomery zendt een boodschap naar zijn superieuren dat de Poolse soldaten slecht vochten en niet ver genoeg wilden gaan. Hij wil ze niet langer onder zijn bevel hebben. Het lijkt erop dat zijn kritische houding voor en tijdens operatie Market Garden Sosabowski en de andere Polen tot de ideale zondebok maakte van de mislukking. Montgomery negeert opzettelijk de offers van de Polen tijdens Market Garden.
- Polen
- Na de oorlog was het gevaarlijk geworden voor veel Polen om naar hun vaderland terug te keren omdat het nieuwe communistische regime hen als een bedreiging beschouwde. Velen zijn in gevangenissen en heropvoedingskampen terechtgekomen of zijn zelfs geëxecuteerd als verraders. Anderen bouwden een nieuw leven op elders in Europa. Sosabowski werkte tot zijn dood in 1967 in Engeland als fabrieksarbeider. Negen- en zestig soldaten van de Poolse brigade gaven hun leven tijdens de Slag om Arnhem. Zij kwamen nooit thuis. Hun graven zijn terug te vinden op de oorlogsbegraafplaats in Oosterbeek. Vaak begraven als ‘onbekende’ soldaten omdat niet alle lichamen zijn gevonden.
- Eerherstel
- Pas in 2005 werd de grote inzet van de Polen tijdens Market Garden officieel erkend. De Nederlandse regering kende aan Generaal-majoor Sosabowski de Militaire Willems-orde en de Bronzen Leeuw toe. Die laatste onderscheiding is een onderscheiding voor zeer grote moed. De postume uitreiking vond op 31 mei 2006 plaats.
……………………………………………………………………………………………………………………………………….
2024-03-08
Druten- Vught-Duiven 138 km
Gisteren om 9 uur met mijn kleinzoon uit Duiven naar zijn werk in Druten gereden. Daar begon mijn fietstocht In de richting van den Bosch en kamp Vught. Eigenlijk weet ik weinig van het kamp, terwijl ik meerdere concentratiekampen in Nederland en het buitenland heb bezocht.
Mijn eerste stop is in het kleine stadje Megen aan de Maas. Ik bezoek daar het Franciscanenklooster, wat ik nog ken omdat een bekende, Fer van de Rijken daar monnik was. De kapel is openen in alle rust bekijk ik de prachtig kapel, waar de franciscaner monniken elke dag bij elkaar komen voor gebed. Na een bezoek rij ik verder stop al na 100 meter. Ik zie een prachtig bankje met de opschrift ; Het leven is als ijs. Geniet ervan voor het smelt’ . Daarna gaat de tocht via Den Bosch naar kamp Vught.
Kamp Vught
Meer dan een uur bekijk ik de tentoonstelling en vooral het kamp zelf. Een deel van de gebouwen is in originele staat herbouwd om een indruk te geven. De slaapzaal waar 200 mensen op stapelbedden, op stro matrassen sliepen geeft een indruk. Het leven in het kamp was zwaar met honger en zwaar regime.
Het kamp is in 1942 gebouwd door bouwvakkers uit de buurt gebouwd en men wist niet wat het ging worden. Het werd het eerste SS concentratiekamp buiten Duitsland. Januari 1943 kwamen 1000 en mensen op het station in Vught aan, op weg naar het kamp. De eerste maand stierven al 140 Mensen. In 1943 werden 1300 Joodse kinderen op transport naar vernietigingskampen gezet.
Begin 1944 werden uit heel Nederland gevangenen naar Vught gebracht. Zonder enig proces zijn 339 mensen op de fusilladeplaats doodgeschoten. September 1944 was het laatste transport en veel Duitsers vluchten mee.
Het meeste indruk op mij maakte de 3 crematoria ovens en het monument met de namen van 1300 kinderen. Een uur was ik heel stil.
Om 16 uur begon ik aan de terugreis. Het idee was om onderweg In de buurt van Oss op de trein te stappen. Je mag pas na 18.30 uur met de fiets in de trein en dacht ik fiets nog maar een stuk verder. Bij Grave kwam een man naast mij fietsen. Hij was van buitenlandse afkomst en vertelde dat hij elke dag een stukje ging fietsen. Hij was 75 jaar en vroeg hoe oud Ik was. 80 jaar zei ik en toen was hij totaal onder de indruk. Een tijdje heeft hij mee gefietst . Toen ik bij Wijchen was, dacht ik, ik fiets door naar Duiven. Vanaf Nijmegen door polderland met de wind tegen was heel zwaar.
Op de brug in Westervoort hoorde ik ineens een bekende stem achter mij. ‘Ik dacht al, dat jij het was’! Het was mijn dochter Jolanda die in Arnhem, met de soepfiets van het Leger des Heils daklozen, soep en een warme slaapzak had gebracht. ‘Ik zal je duwen’, zei ze en de laatste kilometers gingen sneller. Om 21:50 uur was ik thuis en Ik had vanaf Vught 90 km gefietst.
Mijn interne ‘lichaamsbatterij’ was geheel leeg!
………………………………………………………………………………………………………………………………………..
Gouda- Tiel
2024-05-10
Ik was er weer eens aan toe om een fietstocht in een andere streek te maken. Nu is dat in Nederland wel moeilijk, omdat ik bijna overal ben geweest. Je hebt gauw de nijging om weer routes de doen die je kent.
Gisteren om 08.00 uur op de fiets met volle bepakking naar Arnhem en daar om 9:17 op de trein naar Gouda. Het was druk in de coupe voor fietsen. Je hebt wel direkt aanspraak. Een mevrouw uit Oosterbeek ging aan de kust, achter duinen, Lepelaars kijken.
Om 10 uur kwam ik in Gouda aan en kon ik de fietstocht naar Tiel voorzetten. De stad Gouda ken ik, maar op de markt even wat gegeten en zowaar ik zit bij een Duitser aan tafel. Geen probleen dan praat ik Duits.
Het is zoeken naar de routeknooppunten en bij Moordrecht neem ik het pontje over de Hollandseijssel.
Daarna kom je in het veengebied met eindeloze weilanden van ca 2 km lang. Prachtige vergezichten en weinig fietsers. De route gaat naar Kinderdijk. Daar zie bijna geen Nederlanders, het zijn meest mensen uit China, Japan, India en omgeving. Ze wandelen klilometers langs de molens.
Na 2 km wordt het rustiger en geniet ik weer van het landschap en de verrassing van een nieuw verkeersbord ‘Gewijzigde situatie’ (zie foto)
Vanaf Gorichem komen de problemen. Men is met een dijkverzwaring langs de Waal bezig en mijn route had ik via de dijken uitgezet. Tot voorbij de Zaltbommel zijn er borden met route aanwijzingen. T is voor Tiel. Mis je een bord dan is het zoeken, maar mijn GPS bracht mij na 105 km bij het station Tiel. Vanaf daar weer met de trein naar Duiven. Totaal 115 km gefietst.
Wel moe naar dat vergeet je!
29-06 2024
Rondje Arnhem
Eigenlijk raak ik nooit uitgekeken in Arnhem. Om 09:00 uur pas weg gereden richting Westervoort. Eerst op bezoek geweest bij een alleen staande vriendin. geheel verrast dat ik op de koffie kwam. Goed om eens bij te praten. Haar man is opgenomen in een instelling met een begin van dementie. Zelf vindt hij dat hij niets heeft. Ik schrok wel van haar zelf verwijten. Maar ik heb aangegeven daat ze een juiste beslissing heeft genomen. Na het bezoek door Arnhem gefietst naar Museum Bronbeek. Het is vandaag veteranendag en bronbeek is een thuis voor oud militairen. Het museum is bijna twee jaar dicht geweest voor de inrichting van een nieuwe tentoonslelling over Indonesie en he koloniale verleden. In alle rust de tentoonstelling bekeken. Bij binnenkomst had ik mijn tas bij de kaartverkoop afgegeven (heb een Museumjaarkaart) en vertelde dat ik het mesuum bezoek wel had gemist. Er was maar 1 ander persoon in de tentoonstelling. Bij terugkomst vroeg de kaartverkoper of de tentoonstelling nu veel ander was. Ik kan dat bevestigen de vorige tentoonstelling ging veel meer over de strijd van de Nederlanders om de kolonie te behouden. De huidige tenteenstelling gaat veel meer over de achtergronden van de kolonie, de sociale structuur en de onafhankelijkheid strijd. kort gezegd meer info over Indonesie en minder over oorlog.
Na het museum bezoek naar Roozendaal gefietst en via de bossen naar de Posbank. Echter niet goed opgelet want na de klim ging het heuvelaf en 10 minuten later stond ik in Beekhuizen bijna bij het begin van de klim. Dat was mij te dol. Via Velp en Behuizen naar de Zijpenberg omhoog en toen naar Rheden. Flink wat klim kilometer die mij goed af gingen. Vanaf Rheden langs de IJssel naar de brug over de A12 en dan richting Duiven, Toch nog 65 km gereden.
Vereniging , Pelgrimswegen naar Rome.